سیر و تحول تاریخ بشریت این نکته را به وضوح اثبات می کند که انسان موجودی اجتماعی است. انسان های نخستین پس از مدتی دریافتند که اگر به صورت جمعی به شکار بروند توفیق بیشتری خواهند داشت و همچنین برای داشتن زندگی بهتر، امنیت و تامین نیازهای اولیه خود باید به صورت گروهی زندگی کنند. از پس زندگی گروهی با گذشت زمان، قبیله ها و روستاها و با گسترش جمعیت آن ها شهرها پدید آمدند .

در طول دوران تاریخ و پیشرفت جوامع بشری سه نوع معیشت عشایری، روستایی و شهری برای بشر تعریف شده است. هر یک از این نوع زندگی ها به تناسب ویژگی های آن به یک یا چند نوع فعالیت اقتصادی می پردازند و نمی توان گفت که کدام یک از این زندگی ها مهم تر از دیگری است چرا که انواع فعالیت های اقتصادی به صورت زنجیره به یکدیگر مرتبط می باشند. حال چنانچه ارتباط این زنجیره به دلایل محیطی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به هم بخورد بخشی از افراد ساکن در بخش روستایی و عشایری برای یافتن زندگی بهتر به سمت شهرها مهاجرت می کنند؛ اما به آنچه تصور داشته اند نمی رسند و مجبور به سکنی در اطراف شهرها شده و پدیده حاشیه نشینی ایجاد می گردد.