از دهه ۱۹۵۰ گردشگری رشد مداوم و گستردهای داشته و هم اکنون جایگاه آن در میان بزرگترین و سریعترین بخشها در اقتصاد جهانی است.  همچنین بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه­ی جهان توانسته اند وضعیت گردشگری خود را بهبود بخشند و با ایجاد مشاغل خدماتی برای گردشگران، بسیاری از مشکلات شهری، از قبیل بیکاری و پایین بودن سطح درآمد را رفع کنند. از این رو افزایش روزافزون و گسترش گردشگری در مناطق مختلف دنیا سبب شده گردشگری به منزله بزرگترین صنعت جهان معرفی شود و توجه برنامهریزان را به خود جلب کند. صنعت گردشگری دارای ابعاد بسیار مهم اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در جهان است و یکی از مهمترین کسب وکارهای اقتصادی محسوب میشود. به گونه ای که کشورهای زیادی روی این صنعت سرمایه گذاری کرده اند؛ زیرا اطمینان به سودآوری بلندمدت آن دارند و گردشگری را طلای سیال نامیده اند. از این رو میتوان اذعان نمود از آنجایی که این صنعت به یکی از فعالیتهای اقتصادی که پتانسیل بالایی دارد تبدیل شده است و با نیروی قدرتمند خود سبب تغییرات در اقتصاد کشورهای توسعه یافته و کمتر توسعه یافته میشود؛ بسیاری از برنامه ریزان از آن به عنوان رکن اصلی توسعه یاد میکنند. آگاهی جوامع از این که گردشگری منبع درآمدی ارزی بسیار مناسب و قابل ملاحظه ای در اختیار اقتصاد یک کشور قرارمی دهد، باعث شده که گردشگری مفهومی بسیار گسترده در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پیدا کند و به عنوان یک صنعت تلقی شود. بسیاری از کشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی میدانند.  اگر چه در مناطق مختلف، شرایط متفاوت است، گردشگری همواره عامل مهمی برای توسعه اقتصادی به حساب می آید.