حق مفهومي اعتباري است كه اعتبار خود را از قوانين موضوعه و امضاي شرع بر اين قوانين ميگيرد. در آثار حقوقی معمولا از مالکیت با عنوان «حق مالکیت» تعبیر میگردد که کاملترین نوع حق عینی، حق مالکیت است و بموجب آن مالک، حق همه گونه انتفاع و تصرف را در ملک خود دارد.
«مالکیت حقی است مطلق، انحصاری و دائمی که شخص نسبت به مالی دارد و به او اجازه میدهد که از تمامی منافع اقتصادی آن بهره مند گردد.» قدرتی که از طرف قانون به شخص داده شده حق نامیده می شود؛ «در فقه در همین معنی، کلمه سلطه را به کار میبرند. حق در این معنی دارای ضمانت اجراست و آنرا حق تحققی- و حقوق موضوعه و حقوق مثبته نیز گفته اند.»