تولید غذا در جهان همواره به صورت تصاعد حسابی رو به افزایش است در حالی که این افزایش در جمعیتهای انسانی و حیوانی از نرخ تصاعد هندسی پیروی مینماید. از این رو کمبود مواد غذایی یکی از مهمترین مسائلی است که اکثر جوامع به نوعی در پی یافتن راهی برای حل آن هستند. با افزایش جمعیت جهان، روز به روز نیاز به مواد غذایی به ویژه مواد پروتئینی افزوده میگردد. این در حالی است که تأمین پروتئین مورد نیاز جوامع بشری همواره یکی از مشکلات اساسی عصر حاضر است که ریشه اصلی این معزل در تأمین نیاز پروتئینی حیوانات مخصوص ا دام، طیور و آبزیان و تکمیل غذای مورد نیاز آنها میباشد. یکی از اصلیترین علل این مشکلات را میتوان کمبود منابع آب در سطح جهان و به تبع آن بروز خشکسالی و از بین رفتن منابع طبیعی دانست. همین امر منجر شده است که کمبود علوفه و غذای دام و از بین رفتن بسیاری از زیستگاهها، به یکی از مهمترین دغدغه های صنعت دام، طیور و شیلات مبدل شود.
با توجه به مشکلات فوق و از آنجایی که پروتئینها در کنار کربوهیدراتها و چربیها سه گروه اصلی مواد غذایی را تشکیل میدهند، یافتن منابع گوناگون و جدید، بستر مناسبی را برای پژوهش در این زمینه فراهم آورده است و دانشمندان را بر آن داشته که در جستجوی منابع ارزان قیمت برای تأمین پروتئین انسان و دام باشند.
طی سالیان اخیر مطالعات گستردهای به منظور استفاده از میکروارگانیسمهایی نظیر مخمرها و باکتریها به عنوان منابع پروتئین میکروبی جهت تولید غذای انسان و دام (به جای منابع پروتئینی رایج) صورت گرفته است. در حال حاضر از اینگونه منابع پروتئینی تحت در جیره غذایی دام و طیور به طور گسترده و به عنوان منبع مستقیم پروتئینی انسانی به شکل محدودتری ،« پروتئینهای تک یاخته» عنوان استفاده میشود به طوری که اکثر کشورهای جهان شانس خود را برای تبدیل مواد اولیه ارزان قیمت و قابل دسترس به منابع پروتئین با ارزش مورد بررسی قرار میدهند. استفاده از ضایعات سلولزی، آب پنیر، فاضلاب شهری، ملاس، باگاس، متانول، گاز طبیعی، اتانول و... به عنوان بسترهایی برای تولید پروتئینهای تک یاخته مورد بررسی قرار گرفته است. لیکن یکی از مقرون به صرفه ترین و امنترین مواد اولیه مورد استفاده، ضایعات حاصل از محصولات کشاورزی و صنایع غذایی است. این امر در کشوری از جمله ایران که تقریبا
نیمی از محصولات کشاورزی بدون اینکه به مصرف برسند در مراحل مختلف از بین می روند بسیار حائز اهمیت است. این در حالی است که ضایعات و پسماندهای مزارع در دیگر کشورها منابع اصلی تأمین موادی با ارزش افزوده بالا از جمله انواع اسیدهای آمینه و آلی مثل لیزین، آلانین، لاکتیک، گلوتامیک و ... برای صادرات به ایران وکشورهای مشابه میباشند.