هدف از اين گزارش تعيين مزيت نسبي بخش و زيربخش­هاي صنعت، معدن و انرژي با استفاده از شاخص ضريب مكاني در استان مركزي بوده است. ضریب‌ مکانی، روشی است که به صورت ریاضی اقتصاد‌ منطقه‌‌ای را در مقایسه با اقتصاد مرجع بزرگ‌‌‌تر، معمولا اقتصاد ملی، ارزش گذاری می‌کند.‌‌ این روش به صورت گسترده از دهه 1940 توسط محققان حوزه جغرافیای ‌اقتصادی و اقتصاد‌ منطقه‌‌ای مورد ‌استفاده ‌قرار‌ گرفته ‌است. داده­هاي مورد نياز از مركز آمار ايران براي دوره ساليانه 1396-1390 گرداوري شده است. نتايج نشان مي­دهد كه در دوره مورد بررسي بخش صنعت در مجموع در همه سال­ها داراي مزيت رقابتي بوده است، هرچند تعداد اندكي از زيربخش­هاي بخش صنعت داراي مزيت رقابتي نبوده­اند. بخش معدن در مجموع داراي مزيت رقابتي نبوده است، زيرا استان مركزي در زيربخش استخراج نفت خام، گاز طبيعي و خدمات پشتیبانی معادن فاقد مزيت بوده است، اما در زيربخش استخراج ساير معادن در همه سال­ها داراي مزيت رقابتي بوده است. همچنين در بخش انرژي در مجموع داراي مزيت نسبي نبوده است و در اين بخش فقط در زيربخش توليد، انتقال و توزيع برق در همه سال­ها و در زيربخش آبرسانی، مدیریت پسماند، فاضلاب و فعالیت‌های تصفیه در نيمي از سال­ها داراي مزيت رقابتي بوده است.