هدف از اين گزارش تعيين مزيت نسبي بخش و زيربخش­هاي خدمات با استفاده از شاخص ضريب مكاني در استان مركزي بوده است. ضریب‌ مکانی، روشی است که به صورت ریاضی اقتصاد‌ منطقه‌‌ای را در مقایسه با اقتصاد مرجع بزرگ‌‌‌تر، معمولا اقتصاد ملی، ارزش گذاری می‌کند.‌‌ این روش به صورت گسترده از دهه 1940 توسط محققان حوزه جغرافیای ‌اقتصادی و اقتصاد‌ منطقه‌‌ای مورد ‌استفاده ‌قرار‌ گرفته ‌است. داده­هاي مورد نياز از مركز آمار ايران براي دوره ساليانه 96-1390 گرداوري شده است. بخش خدمات شامل دو بخش خدمات ارائه شده توسط بخش خصوصي و خدمات ارائه شده توسط بخش دولتي است. نتايج نشان مي­دهد كه در دوره مورد بررسي بخش خدمات در استان مركزي طي سال­هاي 92-1390 فعاليت پايه­ اي محسوب مي­شود و داراي مزيت نسبي بوده است، اما طي سال­هاي 96-1394 اين بخش فعاليت پايه­ اي محسوب نمي­شود و داراي مزيت نسبي نبوده است، به عبارت ديگر مزيت نسبي اندك خود را از دست داده است. با توجه به اينكه بخش خدمات در مجموع به صورت مرزي در سال­هاي 92-1390 فعاليت پايه ­اي بوده و در سال­هاي پاياني دوره يعني 96-1394 فعاليت پايه ­اي نبوده است، بسياري از زيربخش­هاي اين بخش فعاليت پايه ­اي محسوب نمي­شوند، هرچند برخي از زيربخش­هاي اين بخش فعاليت پايه ­اي محسوب مي­شوند.