به تناسب فضای اقتصادی، سیاسی و نهادی حاکم بر کشورها و فارغ از اینکه سیاست‏ گذار یا رگولاتور چه استراتژی را هدف قرار داده است، تمام کالاهایی که قرار است از کشوری به کشور دیگر وارد شود، نیازمند طی کردن مجموعه‌ ای از فرایندهای تجاری و گمرکی است که در ایران به این فرایندها، ثبت سفارش اطلاق می‌ شود. دقت و تفحص بیشتر در انواع اقدامات غیرتعرفه‏ ای نشان‌ دهنده طیف وسیعی از محدودیت‏ ها در قوانین، مجوزها و رویه‏ های گوناگون از سوی نهادهای دولتی است که به نحوی تجارت را محدود می‏ نمایند. با بررسی تجارب سایر کشورها در زمینه نحوه واردات و ثبت سفارش، می ‏توان با کاهش دوباره‏ کاری و آزمون‏ و خطا برای توسعه مدل بومی و ملی، الگو برداری نمود. در این گزارش سازمان‏ ها و نهادهای بین‏ المللی چند کشور منتخب در زمینه واردات و همچنین سامانه‏ هایی مشابه با کارکرد ثبت سفارش به‏ منظور مشخص‌ شدن مجوزهای لازم برای ورود کالا به کشور مقصد پیش از رسیدن به گمرک، مدیریت و کنترل واردات مورد بررسی قرار گرفته است. حسب ویژگی‌ ها و شرایط اظهار کالاهای مختلف، مدارک، الزامات و اظهار‏ کالا پیش از ورود به گمرک مقصد در هریک از کشورها مورد بررسی قرار گرفته و نهادهای متفاوت شکل گرفته برای پیشبرد این اهداف، شناسایی شده است. امید است بررسی تجارب کشورها، در ارزیابی و قاعده ‏گذاری مناسب ثبت سفارش ایران و شناسایی الزامات واردات کشورها برای واردکنندگان در ایران موثر واقع شود.