این کتاب به بررسی تسهیلات کلان غیرجاری در شبکه بانکی ایران می‌پردازد. با استفاده از داده‌های سطح وام ذی‌نفع واحد، مبتنی بر تحلیل نحوه تعامل میان بانک‌ها و بنگاه‌ها، پژوهش حاضر در تلاش است تا ابعاد و ویژگی‌های کلیدی تسهیلات کلان و نکول آن‌ها را شناسایی کند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد ساختار مالکیت بانک و ذی‌نغع تسهیلات کلان، میزان و نوع وثیقه، اندازه و تعداد وام بر احتمال وقوع تسهیلات کلان و نرخ نکول آن‌ها اثر می‌گذارد. همچنین تلاش می‌کند تمرکز مطالبات غیرجاری در تسهیلات بزرگ را تبیین کند. امید است یافته‌های این پژوهش بتواند مسیر تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد را برای بهبود عملکرد مالی و اقتصادی کشور هموار سازد.