سیاست‌های صنعتی که در بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه در دهه‌های 1950-1970 دنبال شد، تا حد زیادی شکست خورد، درحالی‌که سیاست‌های صنعتی در کشورهای معجزه آسیایی با موفقیت همراه شد. چنین استدلال می‌گردد که یک عامل کلیدی این موفقیت، انتخاب سیاست صنعتی صادرات‌محور در مقابل سیاست جایگزینی واردات است. صادرات، باعث تشویق رقابت، صرفه‌جویی در مقیاس ، نوآوری و ادغام محلی شد و سیگنال‌های بازار را به سیاست‌گذاران ارائه کرد. حتی در بازار بزرگی مانند هند، سیاست‌های جایگزینی واردات در صنعت خودرو به دلیل مدیریت مبتنی بر رویکر خرد (نه کلان) و انگیزه‌های نادرست شکست خورد. همچنین طی این گزارش، مبادلات ریسک موجود در استراتژی‌های مختلف سیاست صنعتی و پیامدهای آنها بر سیاست‌های صنعتی قرن بیست و یکم تحلیل خواهد شد. درحالی‌که ممکن است برای توسعه برخی از قابلیت‌ها و صنایع جدید به مداخلات دولتی نیاز باشد، اما حمایت گرایی تجاری نه ابزار لازم و نه ابزار کافی است و به‌احتمال زیاد نتیجه معکوس خواهد داشت.