در روزگاران کهن، گیاهان نه تنها براي معالجه بیماريها به کار گرفته میشده اند، بلکه عنصر اصلی تهیه مواد مختلف گیاهی براي مومیایی وحفظ اجساد و جلوگیري از فساد آنها و همچنین ترکیباتی براي زیبایی و آرایش زنان و تهیه روغن هاي طبی و عطرها، تریاق و ضد سم و نظایر آن بوده اند و مصارف غذایی گیاهان به عنوان ادویه خیلی محدود بوده است. در اواخر قرن نوزدهم، به دلیل پیشرفتهاي روزافزون علوم مختلف، بهویژه علم شیمی و داروسازي، اولین استخراج مواد خالص شیمیایی به منظور کاربردهاي دارویی انجام گرفت و در راستاي درمان بیماران، به نحو چشمگیري اعجاز نمود. بدینوسیله، طیف گستردهاي از داروها، در رنگها، شکلها و اندازه هاي مختلف توسط متخصصان داروساز پدید آمد. ساخت این داروها سبب شد تا تحقیق بر روي گیاهان دارویی، یکباره به رکود کشیده شود، زیرا پزشکان بدون آگاهی از عوارض سوء داروهاي شیمیایی و با اشتیاق فراوان، آنها را به بیماران خود تجویز میکردند، اما در چند دهه اخیر با مشاهده عوارض جانبی داروهاي شیمیایی، تمایل به مصرف گیاهان دارویی روند افزایشی پیدا کرد بهگونهاي که قرن بیست و یکم را میتوان قرن مطالعه و استفاده از گیاهان دارویی نام نهاد. امروز گیاهان دارویی به عنوان نوآوريهاي زیستی در عرصه پزشکی جایگزینی شایسته براي داروهاي شیمیایی هستند. یکی از علل مهم این جایگزینی حداقل عوارض جانبی نسبت به داروهاي شـیمیایی اسـت. اعجـاز گیاهـان دارویـی از روزگـاران کهـن در میـان ایرانیان، موردتوجه بسیار بوده است. پارهاي از این گیاهان به واسطه شفابخش بودن مقدس شمرده می شـدند. اسـتفاده از گیاهـان دارویی براي درمان بیماريها، از زمان قدیم تاکنون رایج بوده است