در آستانه دهه سوم هزاره سوم، تخريب روزافزون محيط زيست به عنوان مهمترين چالشهاي جامعه بشري خودنمايي ميكنددر آستانه دهه سوم هزاره سوم، تخريب روزافزون محيط زيست به عنوان مهمترين چالشهاي جامعه بشري خودنمايي ميكندو بسياري از دولتهاي ملي و نهادهاي بين المللي را به چالش فراخوانده است. هر چند سران كشورهاي مختلف جهان طي دهه هاي گذشته، نگراني و دغدغه هاي خود را نسبت به موضوع تخريب محيط زيست، و پيامدهاي ناشي از اين پديده بر ثبات وپايداري اقتصادي، اجتماعي، در نشستها و كنفرانسهاي متعدد ابراز نمودهاند و حتي تعهداتي را براي مقابله با فرآيندهايتخريب محيط زيست پذيرفته اند، با اين وجود اين پديده شوم همچنان در بسياري از كشورها و مناطق جهان در ابعادي گستردهادامه دارد، و عليرغم بهبود شرايط زندگي بشر در يك سده اخير و پيشرفتهاي شگرف آن در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي،فرهنگي و تكنولوژيكي، هنوز معضلات و مخاطرات محيط زيستي به عنوان مهمترين عامل تهديد كننده ثبات و پايداري نظامهايزيستي خودنمايي ميكند.فروافت ذخاير آبزيان، نابودي جنگلها، فرسايش شديد خاك، تخريب مراتع، گسترش بيابانها، افزايش ميزان گاز كربنيك جوزمين و به دنبال آن تغيير اقليم، افزايش مخاطرات و بلاياي طبيعي مانند سيلهاي ويرانگر و خشكساليها، افت سفرههاي آبزير زميني، افزايش درجه حرارت، آلودگي شديد هوا و آبهاي سطحي و زيرزميني و غيره بحرانهايي هستند كه با شدت وضعفهايي تمامي جوامع اعم از توسعه يافته و در حال توسعه را تحت تأثير قرار داده و چشم انداز نگران كنندهاي را فرارويجامعه جهاني در آستانه دهه سوم هزاره سوم قرار داده است.به اين ترتيب پرداختن به چالشهاي فزاينده محيط زيست مستلزم رويكردي نوين از توسعه است كه انسان و محيط زيست رادر كانون توجهات خود قرار داده و رشد اقتصادي را نه به عنوان يك هدف، بلكه به منزله يك وسيله قلمداد نمايد و فرصتهاي نسلهاي آينده را به موازات نسلهاي حاضر مورد توجه قرار داده و نظامهاي زيستي را كه حيات انسان و ساير زيستمندان به موجوديت آنها وابسته است را مورد حمايت قرار دهد.به اين ترتيب جهان امروز با مجموعهاي از بحرانهاي محيط زيستي مواجه است كه بعضاً بسياري از آنها غير قابل ترميم ( نظيرانقراض گونه ها ) و در صورت امكان ترميم، بسيار پر هزينه ميباشند