منیزیم به عنوان یک فلز استراتژیک در اقتصاد جهانی نقش به سزایی دارد. چین به عنوان بزرگترین تولید کننده و مصرف کننده منیزیم به عنوان بازار اصلی منیزیم برای اروپا می باشد. در سال، 1993میزان منیزیم تولیدی توسط چین، مقداری ناچیز بود که در حدود ۲۰سال بعد، حدود 90 درصد منیزیم تولیدی جهان را از آن خود کرد. تولید منیزیم، به مقادیر زیادی از انرژی نیاز دارد که به همین دلیل، تولید آن در بسیاری از کشورها متوقف شده است به گونه ای که دیگر در غرب اروپا، این عنصر به تولید نم یرسد. میزان تولید منیزیم در کشور چین به عنوان بزرگترین کشور تولید کننده منیزیم در سال 2018 به مقدار 930هزار تن بوده است. تولید فلز منیزیم و استفاده از آن در ایران در مقایسه با سایر فلزات صنعتی سابقه کمتری داشته و کمتر توسعه یافته است. دلایل متعددی برای این عدم توسعه قابل ذکر است که از جمله این دلایل   می  توان به تقاضای بینالمللی کمتر آن نسبت به آلومینیوم و عدم اطلاع صنعتگران و سرمایهگذاران کشور از مزایای نسبی تولید منیزیم در ایران اشاره نمود. از سوی دیگر صنایع پایین دستی منیزیم نیز مانند فرآیندهای تولید قطعات از طریق ریخته گری، اکستروژن و یا تولید پودر در کشور توسعه قابل قبولی نیافته است. یکی دیگر از این دلایل، عدم اطمینان از تأمین پیوسته مواد اولیه از خارج کشور و ترس از احتمال احتراق منیزیم و بروز حادثه میباشد. علیرغم وجود محدودیتها، در به کارگیری آلیاژهای منیزیم در برخی کاربردهای صنعتی، مزایای استفاده از آن بهقدری قابل توجه است که جامعه علمی و صنعتی در تلاشی گسترده برای رفع این محدودیتها فعالیت می نمایند. خواص منحصر به فرد این فلز سبب شده است که در سالهای اخیر توجه ویژهای به تولید آن شود