بخش صنعت یکی از اجزای اصلی و مهم و سرنوشت ساز ساختار اقتصادی و جریان توسعه اقتصادی هر کشوری محسوب میگردد. این بخش شاکله اصلی تولید، تفکر مولد، اشتغال، ارز آوری و منبع مالیاتی دولتها میباشد. جریان تاریخی رشد و توسعه اقتصادی دچار دگرگونی و تغییر و تحولات عمیقی می شود. و چنانچه ساختار اقتصادی یک کشور در بستر زمان متحول شود، اجزای تشکیل دهنده آن یعنی کشاورزی، صنعت و خدمات روز آمد می شوند و ساختار توانمند و سالمی شکل میگیرد. هر چه قد ساختار اقتصادی یک کشور توانمندتر و سالم تر شکل بگیرد، آسیب پذیری آن در مقابل بحران های داخلی، منطقه ای و جهانی کمتر خواهد شد.
برای آسیب شناسی و بررسی علل کاهش و یا عدم فعالیت بنگاههای تولیدی و صنعتی نه تنها باید عوامل داخلی و بیرونی موثر بر عملکرد بنگاههای تولیدی مورد ملاحظه قرا رگیرند، بلکه بایستی جریان تاریخی توسعه اقتصادی و توسعه صنعتی نیز مورد توجه باشد. زیرا صرفاً بررسی عوامل داخلی و بیرونی تداعی کننده واقعیتهای موجود می باشند و تصویری از بودن را به تصویر میکشاند، که تصویری ناقص و ایستا می باشد. در حاریکه آسیب شناسی با نگاه تاریخی، چگونه شدن و سیر تحول و یا عدم تحول را نشان میدهد، که واقعیتی کاملتر و پویا را بازگو میکند.
در این پژوهش تلاش گردیده است علاوه بر بررسی نظرات و دیدگاههای کارفرمایان بنگاههای تولیدی کوچک و متوسط مستقر در شهرکهای مختلف اصفهان، تحلیلی کل نگر و جامع با رویکرد تاریخی ارائه گردد. تا بتوان درک عمیق تری با بیان علمی از وضعیت موجود بخش صنعت کشور و ریشه های ناکامی های آن داشته باشیم. زیرا نگارنده معتقد است بودن امروز نتیجه شدن در طی زمان است. از این رو برای نیل به اهداف توسعه پایدار با رویکرد تعامل سازنده و توانمند در عرصه جهانی، بایستی شناخت عمیقی از واقعیتها داشته باشیم.
امید است یافته های پژوهش و راه کارها بتواند سر منشاء اثری مثبت و اقدامات عملیاتی جهت بهبود تفکر توسعه صنعتی استان اصفهان و کل کشور گردد، تا بتوان از هر واحد سرمایه گذاری استفاده ای کاراتر و اثر بخش تر به عمل آورد.