درجهانی که با رشد روزافزون جمعیت روبرو است، استفاده بهینه از منابع و مواد خام و همچنین صرفه‏ جویی در آن‏ ها امری ضروری است. بر اساس پیش‏بینی ‏های سازمان ملل متحد، جمعیت جهان در سال 2050 به حدود 10 میلیارد نفر می‏ رسد که با افزایش تقاضای قابل توجه برای غذا در سراسر جهان همراه خواهد بود که نتیجه آن چالش‏ های فراوانی بر سر راه عرضه جهانی غذا است. بر اساس مطالعات، انتظار بر این است که تقاضای غذا در سطح جهانی بین 60 تا 100 درصد طی سال‏ های 2005 تا 2050 به دلیل رشد جمعیت و تغییر رژیم غذایی افزایش یابد. رشد جمعیت و به موازات آن رشد تقاضا برای مواد غذایی، افزایش نرخ صنعتی شدن و مدیریت نادرست پسماند منجر به تولید ضایعات عظیم کشاورزی و غذایی خواهد شد. خطر کاهش مواد غذایی در طبیعت و رشد مستمر جمعیت جهان و نگرانی از ناامنی غذایی، کاهش ضایعات غذایی را به یک موضوع جهانی با پیامدهای اقتصادی، زیست‏ محیطی و اجتماعی تبدیل نموده است. اهمیت این موضوع به اندازه‏ای است که در اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد گنجانده شده است، به‏ طوریکه هدررفت مواد غذایی تا سال 2030 در سطح جهانی می‏ بایست تا 50 درصد کاهش یابد. با توجه به افزایش چشم‏گیر جمعیت جهانی و رشد مصرف غذا، تقاضای جهانی، تامین غذای کافی و برقراری امنیت غذایی بسیار حائز اهمیت بوده و از وظایف مهم دولت ‏ها تلقی می‏ شود. بدین منظور در این نوشتار با استناد به گزارش شاخص ضایعات جهانی سازمان ملل متحد (2024)، فائو و سازمان توسعه و همکاری اقتصادی به وضعیت ضایعات غذایی در جهان ضمن اشاره به همکاری‏ های بخش خصوصی و عمومی در راستای کاهش این ضایعات پرداخته شده است.