حمل ‏و نقل به‌عنوان یکی از پایه‌ های اصلی توسعه پایدار و متوازن، با مؤلفه ‏های مهمی همچون رشد اقتصادی، امنیت و عدالت اجتماعی ارتباط تنگاتنگی دارد و توسعه این بخش یکی از محورهای کلیدی رشد و پیشرفت اقتصادها به حساب می ‏آید.
رشد و توسعه تکنولوژی به‏ ویژه تحولات چشمگیر فناوری‌ های نسل‌چهارم اقتصاد دیجیتال، ضرورت هوشمندسازی بخش‌های مختلف اقتصادی برای پذیرش تحولات آتی را بیش از پیش ضروری می‌ نماید.
صنعت حمل‏ و نقل در ایران در همه گونه‏ های آن به دلیل عدم مدیریت یکپارچه، غیر اقتصادی بودن و بهره ‏وری پایین آن بسیار آسیب ‏پذیر است. این صنعت در حال حاضر با مشکلات فراوانی هم در بخش زیرساخت و هم در بخش ‏های ناوگان و اجرا رو‌ به‌ رو است که برطرف کردن این نقاط ضعف نیازمند نگرش جامع به این حوزه با تمرکز بر ورود فناوری‌ های نوین و مدیریت بهینه است.