چکیده

در جهان مدرن امروز افراد به دنبال استفاده بهینه از زمان خود هستند، بنابراین سعی در کوتاه و آسان نمودن مقدمات و حاشیه یک فرآیند دارند تا در کوتاه­ترین زمان ممکن به اصل و متن آن برسند. در فرآیند گردشگری نیز گذران وقت در مقصد، متن و اصل به شمار رفته و الزامات قبل از آن، جزء مقدمات محسوب می­شود. بنابراین در این فرآیند نیز گردشگران متمایل به کوتاه نمودن الزامات و مقدمات قبل از سفر هستند. یکی از الزامات سفرهای بین­المللی، اخذ روادید از کشور میزبان است. در این خصوص کشورهای مختلف سیاست­های متفاوتی در زمینه­ی صدور روادید اتخاذ نموده اند. درجه­ی سختی این سیاست­ها در صورت پایین بودن می­تواند به عنوان مزیتی برای مقصد به حساب آمده و باعث جذب گردشگر شود و در نقطه­ی مقابل درجه­ی سختی بالای آن می­تواند به عنوان یک نقطه منفی، گردشگر را از سفر به آن مقصد منصرف کند. سهم قابل ملاحظه این نقطه ضعف و قوت کوچک در فرآیند انتخاب مقصد گردشگران، با توجه به رقابت شدید بین مقاصد در جذب گردشگر و تقاضا محور شدن فرآیند گردشگری، توجیه پذیر و قابل قبول است.

بنابراین ما شاهد هستیم بسیاری از مقاصد به ویژه مقاصد در حال توسعه، به دنبال تسهیل اعطای روادید به گردشگران بوده تا در پی آن بتوانند جایگاه مناسبی در بازار رقابتی مقاصد گردشگری به دست آورند. در نهایت همه­ی مقاصد به ویژه مقاصدی که قدرت چانه زنی پایین­تری دارند و یا در ابتدای چرخه­ی عمر مقصد قرار دارند برای بهبود یا تثبیت موقعیت خود در بازار رقابتی عرضه ناچار به ایجاد تسهیلاتی (کم یا زیاد) در زمینه­ی اعطای روادید هستند و در شرایط حاضر این امر اجتناب ناپذیر است.