چکیده

سرمایه‌گذاری خارجی یکی از عوامل مهم در انتقال فناوری و دانش مدیریتی از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه می‌باشد. با این حال تیره‌شدن روابط بین کشورها و اعمال تحریم‌های اقتصادی توسط برخی کشورها بر کشورهای دیگر مانع مهمی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی محسوب می‌شود. پس از برداشته شدن تحریم‌ها فرصت استفاده از سرمایه‌گذاری خارجی وجود دارد اما بدلیل وجود احتمال تقابل مجدد کشورها و بازگشت تحریم‌های اقتصادی، سرمایه‌گذاران خارجی معمولا احتیاط کرده و محافظه‌کارانه عمل می‌کنند. یکی از اقدامات سازنده دولت‌ها در این دوره اتخاذ سیاست‌هایی برای رفع نارسایی‌ها و کوتاه‌تر نمودن این دوره می‌باشد. در این مطالعه بر اساس ماهیت سرمایه‌گذاری خارجی، تحریم اقتصادی و بهره‌گیری از تجربه سه کشور لیبی، فلسطین و آفریقای جنوبی راه‌حل‌هایی برای مسئله مذکور ارائه گردید. برگزاری نشست‌های چندجانبه؛ انعقاد قراردادهای بین‌المللی؛ توجه به بخش‌های استراتژیک؛ بهبود قوانین و مقررات؛ انتشار پروفایل سرمایه‌گذاری کشور؛ سیاست ارزی باثبات؛ همکاری با سازمان‌های بین‌المللی؛ ایجاد نهادهای مرتبط و مدیریت کمک‌های خارجی از جمله مهترین اقداماتی است که دولت‌ها می‌توانند برای تشویق سرمایه‌گذاری خارجی پس از رفع تحریم‌ها اتخاذ کنند. در رابطه با جمهوری اسلامی ایران که شدیدترین تحریم‌های اقتصادی را تجربه کرده است، توجه به بخش نفت برای سرمایه‌گذاری اهمیت ویژه‌ای دارد. چرا که تعدادی از میدان‌های مهم نفتی به‌صورت مشترک با کشورهای همسایه مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و در حالی که آنها در زمینه سرمایه‌گذاری خارجی مانعی نداشته‌اند، تحریم‌های اقتصادی علیه ایران منجر به افزایش فزاینده در اختلاف با کشورهای همسایه شده است.