به منظور آشنایی هرچه بیشتر فعالین اقتصادی با مفاهیم اقتصادی و به­ کارگیری صحیح این موارد در تحلیل­های اقتصادی محیط کسب و کار، ایده تهیه و ارائه بروشورهایی با عنوان "اقتصاد به زبان ساده" در معاونت اقتصادی اتاق ایران طرح گردید و توسط مرکز تحقیقات و بررسی­های اقتصادی به اجرا درآمد. شماره اول این بروشور به مباحث "تولید ناخالص داخلی"  و "تورم" اختصاص یافته است.

در میان شاخص های اقتصاد کلان، تولید ناخالص داخلی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و به عنوان یکی از مهمترین شاخص های اقتصادی در تجزیه و تحلیل ها مورد استفاده قرار می گیرد. از همین رو در نسخه پیش رو، به تعریف تولید ناخالص داخلی، روش های محاسبه آن و مفهوم سرانه تولید ناخالص داخلی پرداخته شده است. تولید ناخالص داخلی، بیانگر ارزش کالاها و خدمات نهایی تولید شده در اقتصاد یک کشور در یک دوره زمانی معین (عموما یک ساله) می باشد که برای محاسبه آن سه روش وجود دارد. براساس روش مخارج یا هزینه نهایی، تولید ناخالص داخلی را می توان با جمع خریدها و مخارج صرف شده برای کالاها و خدمات نهایی بدست آورد. با توجه به روش درآمد عوامل تولید، تولید ناخالص داخلی از مجموع درآمد ایجاد شده برای عوامل تولید محاسبه می شود. هر یک از محصولات تولید شده در اقتصاد به منظور تبدیل به محصول نهایی، چندین مرحله را طی می کنند که در هر مرحله از تولید، ارزش پولی آن محصول افزایش می یابد. به افزایش ارزش پولی یک کالا بر اثر انجام کار یا خدمتی بر روی آن که سبب تغییر کاربرد، کیفیت و تسهیل مصرف آن می گردد، ارزش افزوده گفته می شود. از طریق محاسبه ارزش افزوده ایجاد شده در هر فعالیت و جمع ارزش افزوده های کل اقتصاد، می توان تولید ناخالص داخلی را محاسبه نمود. لازم به ذکر است که در حساب های ملی ایران، روش ارزش افزوده به عنوان روش اصلی برای محاسبه تولید ناخالص داخلی مورد استفاده قرار می گیرد.

همان طور که ذکر شد تولید ناخالص داخلی، ارزش کالاها و خدمات نهایی تولید شده در داخل یک کشور می باشد. این در حالیست که تولید ناخالص ملی متمرکز بر ارزش کالاها و خدمات نهایی تولید شده توسط افراد و سرمایه های یک کشور می باشد که ممکن است فعالیت های افراد در خارج از محدوده جغرافیایی نیز صورت گرفته باشد. در قسمتی بخشی از بروشور به بحث تولید ناخالص مالی و روش محاسبه آن پرداخته شده است.

یکی دیگر از بخش های بروشور، بررسی وضعیت تولید ناخالص داخلی در ایران است. در کشور ما سهم نفت و فرآورده های نفتی در تولید ناخالص داخلی بسیار بالا است که این وابستگی به نفت لطمات جبران ناپذیری را به اقتصاد کشور وارد کرده است. سایر تولیدات غیرنفتی نیز غالبا تولیداتی با ارزش افزوده کم می باشند که توان لازم برای دستیابی به رشدهای بالای اقتصادی را ندارند. از این رو چنانچه کشور بخواهد در مسیر رشد و توسعه گام های محکمی بردارد، باید بازبینی جدی در این خصوص صورت گیرد. کاهش وابستگی تولید ناخالص داخلی به نفت و ایجاد تنوع در تولیدات با ارزش افزوده بالا، مستلزم برنامه ریزی های منسجم از سوی سیاستگذاران اقتصادی کشور است.

تورم یکی دیگر از مباحثی است که در بروشور حاضر به آن اشاره شده و شاخص های قیمت برای محاسبه آن ذکر گردیده است. شاخص قمیت بیانگر میانگین وزنی نسبت قیمت سبد معینی از کالاها و خدمات در سال مورد نظر به قیمت همان کالاها و خدمات در سال پایه می باشد. یکی از کاربردهای شاخص قیمت، محاسبه تورم است. تورم بیانگر رشد شاخص قیمت ها بوده و براساس تغییر شاخص های قیمت طی یک دوره معین محاسبه می گردد. براساس شاخص های قیمتی موجود، می توان تورم را برای مقاطع مختلف تولید، توزیع و مصرف کالاها و خدمات محاسبه نمود. از همین رو در این بروشور، به معرفی شاخص بهای مصرف کننده، شاخص بهای تولید کننده، شاخص بهای کالاهای صادراتی، تورم تولید کننده و تورم مصرف کننده پرداخته شده و وضعیت تورم در کشور مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین براساس انواع ترم های اعلام شده از سوی بانک مرکزی از قبیل تورم ماهانه، تورم نقطه به نقطه و تورم رسمی نیز متغیر تورم در کشور مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس شواهد موجود، تورم های بالا و دو رقمی همواره یکی از معضلات اساسی کشور طی سال های اخیر بوده و سیاست های اقتصادی نادرست به افزایش آن در 10 سال گذشته دامن زده است.