در گزارش حاضر به نقد و بررسی برنامه هفتم توسعه پرداخته شده و پس از آن پیشنهاداتی برای بهبود برنامه­ ریزی توسعه در ایران ارائه شده است. براساس یافته ­های این گزارش­، از مهمترین نقاط ضعف برنامه هفتم توسعه می­توان به لحاظ اهداف غیرواقعی و غیرقابل اجرا در برنامه هفتم و عدم توجه به واقعیت­های موجود در کشور، توجه ننمودن به شاخص­های هشدار دهنده و عدم برنامه ­ریزی تدافعی، توجه صرف به بخش­های کمی و نادیده انگاشتن بخش­های کیفی و همچنین سیاسی، زیست محیطی و اجتماعی توسعه، عدم اتخاذ رویکرد سیستمی در تدوین برنامه توسعه، پیچیده­ سازی برنامه توسعه و عدم ایجاد قابلیت اجرا توسط دستگاه­ها با تمرکز بر مهمترین و بحرانی­ترین نقاط توسعه، فقدان توجه به نیازهای واقعی جامعه و اولویت­های اجتماعی در تنظیم برنامه توسعه، فرادولتی نبودن برنامه توسعه، دخیل نکردن همه اقشار مردم و همه مناطق کشور در برنامه ­های توسعه و غیره، می­توان اشاره نمود.