امروز ما در دنیایی زندگی میکنیم که صنعت یکی از بخش هاي اساسی و مهم در هر کشور براي توسعه یافتگی وپیشرفت اقتصادي و فرهنگی است.و مهم تر از آن برنامه ریزي و توجه به پتانسیل ها و امکانات موجود در هرکشور براي رشد در صنعتی خاص است،که این امر برگرفته از دیدگاهی استراتژیک براي ایجاد زیر ساخت هاي لازم در جهت رشد وتوسعه آن صنعت است. این توجه خاص لازمه اش نگرشی استراتژیک از سوي مسئولان ومدیران مربوطه به وضعیت صنایع کشور است و نیز فراهم نمودن بستري مناسب وبرنامه ریزي هدفمند براي حرکتی اثر بخش به سوي تطبیق و توسعه صنعتی خاص با پتانسیل هاي موجود قابل رشد کشور در آن صنعت است. و البته بقاي بشر و محیط زیست که در این دوران آمیخته با صنعت با خطري جدي مواجع است نیز از مهمترین موضوعات قابل برنامه ریزي براي تمامی دولت ها و سازمانهاي جهانی میباشد. همانطوریکه یکی از برنامه هاي) ( millennium development goalsیا MDGs یا همان اهداف توسعه هزاره که از سال 2000در سازمان ملل مورد بررسی قرار گرفت و مقرر شد تا پایان سال 2015به اهداف ان دست پیدا کنند تضمین پایداري محیط زیست بود که البته علی رغم برنامه ریزي هاي انجام شده چندان هم موفق نبوده و همچنان ما شاهد تخریب و نابودي هر بیشتر محیط زیست به دست انسان هستیم.
از این رو با توجه به وضعیت نابسامان و خطر آفرین آلاینده هاي صنعتی و ایجاد مشکلات زیست محیطی نیاز امروز ما بیش از گذشته پیش به سوي صنایع پاك وجاودانه ونه صنایع آلاینده و روبه زوال همچون صنعت نفت است.صنعت سبز،تنها صنعت بدون دود در دنیا که ارز آوري قابل توجهی براي کشورها به همراه دارد)صنعت گردشگري( که عایدي حاصل از آن پایدار و در عین حال امکان بهره برداري از آن در کوتاه مدت فراهم است. همچنین اشتغال زایی در این صنعت بالا بوده و نیروي انسانی مورد نیاز آن محتاج به آموزش بلند مدت نمی باشد