در اقتصاد ایران همواره مدیریت غلط ارزهای بدست آمده از صادرات مواد خام از جمله نفت سبب شده در دوران رونق صادرات نفتی و وفور ارز دریافتی، نرخ ارز اسمی ثابت نگه داشته شده و همزمان با افزایش نسبی تورم داخلی نسبت به تورم خارجی نرخ ارز واقعی کاهش یابد که این عامل با ضربه زدن به ساختار تولید داخلی و غیر رقابتی کردن بخش های قابل مبادله و افزایش بازدهی در بخش های غیر قابل مبادله) از طریق ایجاد بیماری هلندی) همراه بوده است. همچنین در دوره های رکود درآمدهای نفتی (چه به لحاظ کاهش قیمت و چه کاهش مقدار فروش) بدلیل کاهش ذخایر ارزی قابل حصول، فنر شکاف ارزش واقعی ارز به نسبت پول داخلی باز شده و عامل ایجاد نوسان شدید و ضربه به تولید از مسیر افزایش هزینه تامین کالاهای واسطهای و سرمایهای و در نتیجه کاهش قدرت خرید تولید شده و مصرف داخلی را با تورم ناشی از واردات و تورم هزینه تولید مواجه کرده است. در این گزارش ابتدا روند نرخ ارز در ایران بررسی شده و سپس تئوریهای افزایش نرخ ارز ارائه میشود.  در نهایت عوامل موثر بر افزایش نرخ ارز در دو دسته عوامل کلاسیک و عوامل اقتصاد سیاسی ارائه خواهد شد.