صنایع‌دستی از جمله صنایع با محصولات متنوع است که در کشور ایران سوابق طولانی داشته و از غنای تاریخی و فرهنگی چشمگیری برخوردار است. این صنایع محصولاتی با کاربردهای مصرفی و تزئینی دارند. صنایع‌دستی در حال حاضر به عنوان صنایعی دوستدار طبیعت و تطبیق‌پذیر با مولفه‌های توسعه‌پایدار از جمله سطح پایین انرژی‌بری محسوب می‌شود. همچنین به‌دلیل آمیختگی با جریان هویتی، احساسی و تاریخی جوامع و قابلیت بالای این صنایع برای شخصی سازی محصولات، در سطح جهان اهمیت مضاعفی یافته‌ و این درحالی است که اکنون صنایع‌دستی در اقتصاد ایران نقش چشمگیری ندارند. صنایع‌دستی با 299 رشته و زیرمجموعه رشته شامل 18 گروه، 156 رشته و 143 مجموعه رشته با احتساب فرش(وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی) از جمله مهمترین شاخه‌های مشاغل خانگی محسوب می‌شوند. زنان 70درصد از تولید صنایع‌دستی در ایران را در اختیار دارند.گردش مالی صنایع‌دستی ایران ۹ هزار میلیارد تومان در سال است و ارزش صادرات محصولات صنایع دستی ایران در سال 1402، از مرز ۴۱۶ میلیون دلار عبور کرد.
آمارها 2024 نشان می دهند در سال 2017، کل بازار جهانی هنر و صنایع دستی تقریباً 35 میلیارد دلار آمریکا ارزش داشت و پیش بینی می شود در سال 2024 به ارزش 50.9 میلیارد دلار برسد.
در حال‌حاضر صنایع دستی در ایران با چالش‌های متنوعی در ابعاد منابع انسانی، بازار و برندینگ، مدیریتی و ساختاری و فرهنگی اجتماعی مواجه است. برای توسعه صنایع‌دستی در ایران به سیاستگذاری‌های هدفمند و منطبق بر سند آمایش سرزمینی و قابلیت‌های مناطق مختلف کشور و اجرای سند ملی توسعه صنایع دستی مورد نیاز است و در کنار آن، ایجاد بسترهای مساعد برای نوآوری و تقویت مهارت‌های تولیدی و تجاری‌سازی فعالان صنایع‌دستی از مقولاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد.