در این گزارش و در ادامه گزارش قبلی بر پایه مجموعه‌ای از گزارش‌های جدید بین‌المللی تلاش شده است، مجموعه‌ای از آخرین آمار و اطلاعات حوزه انقلاب چهارم صنعتی، دسته‌بندی، تحلیل و ارايه گردد. هدف آن است که تصویری کلان و عملیاتی از حوزه انقلاب چهارم صنعتی ایجاد شود تا تصمیم‌سازان و مدیران بخش خصوصی و دولتی بتوانند به ارزیابی جایگاه کشور و رسته‌های کسب‏وکاری آن در دنیای جدید اقدام نماید

در این گزارش و گزارش آتی بر پایه مجموعه‌ای از گزارش‌های جدید بین‌المللی ( Senn-Kalbatista & Mehta, 2023) و (Dutta & Lanvin, 2023)) تلاش شده است، مجموعه‌ ای از آخرین آمار و اطلاعات حوزه انقلاب چهارم صنعتی، دسته‌ بندی، تحلیل و ارايه گردد. هدف آن است که تصویری کلان و عملیاتی از حوزه انقلاب چهارم صنعتی ایجاد شود تا تصمیم‌ سازان و مدیران بخش خصوصی و دولتی بتوانند به ارزابی جایگاه کشور و رسته‌ های کسب و کاری آن در دنیای جدید اقدام نماید. با توجه به روند شتابان تغییرات مبتنی بر فناوری‌ های انقلاب چهارم صنعتی، هم بخش دولتی و هم بخش خصوصی و حتی بنگاه‌ های کسب و کار، نیازمند اطلاع دقیق از روندهای فناوری و آخرین آمار و اطلاعات به روز در این حوزه می‌ باشند تا با دیدی باز، اقدام به اتخاذ تصمیمات مناسب و پیمودن مسیر تحول دیجیتال نمایند، چرا که بدون راهبرد و برنامه عملیاتی مناسب، بیم آن می‌ رود که حیات کسب و کارها و اقتصاد کشور با تهدید جدی مواجه شده و مزیت‌ های رقابتی آنها بیش از پیش کاهش یافته و جایگاه آن ها در اقتصاد منطقه‌ ای و جهانی به کلی از دست برود. لذا امید است این گزارشات بتواند حساس‌سازی و آگاه‌سازی مناسبی در خصوص میزان عمق و نفوذ فناوری‌های انقلاب چهارم صنعتی در اقتصاد جهانی ایجاد نماید.

در این گزارش مرکز انقلاب چهارم صنعتی عربستان سعودی، که در ریاض مستقر است، می‌شود.
مرکز انقلاب صنعتی عربستان سعودی، توسط شهرک علم و فناوری ملک عبدالعزیز اداره می‌شود. این مرکز وابسته به شبکه‌های مراکز انقلاب چهارم صنعتی، متخصصان را در پروتکل‌های حکمرانی و سیاست‌گذاری، با تمرکز بر هوش مصنوعی، اینترنت اشیا، شهرهای هوشمند، وسایل نقلیه خودران، هواپیماهای بدون سرنشین و بلوک‌چین می‌کند.
لازم به ذکر است که آخرین مجمع جهانی اقتصاد توافقنامه‌ای را با آژانس فضایی عربستان سعودی برای ایجاد دومین مرکز انقلاب صنعتی چهارم در عربستان با روی فضای امضا کرده است، که در پاییز سال ۲۰۲۴ شروع به کار خواهد کرد.
در این گزارش ضمن مرور برنامه انقلاب چهارم صنعتی عربستان و معرفی شهرک علم و فناوری ملک عبدالعزیز، مرکز انقلاب چهارم صنعتی عربستان معرفی شده و مهم ترین برنامه های آن تا کنون تشریح می شود.

ﺍﺯﺳﺎﻝ ۲۰۱۸، ﻓﺎﻧﻮﺱﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽکه ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ و ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﻣﮏ‏ﮐﯿﻨﺰﯼ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ‏‌اند، ﭘﯿﺸﺘﺎﺯﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩﻩ‏ﺍﻧﺪ. ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ آن‏ها ﺩﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﯿﺎﺱ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎﻫﺎ ﻭ ﺑﺨﺶ‌ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻤﺎﯾﺰ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﭼﺎﻟﺶ‌ﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. این گزارش به معرفی شبکه جهانی فانوس‌های دریایی می پردازد و می‌تواند مبنایی برای الگوبرداری شرکت‌های کشور ما باشد. همچنین بازدید از این شرکت‌ها، می‌تواند به اتاق بازرگانی و سایر نهادهای تصمیم‌ساز در کشور نشان دهد که چه مسیری پیش‌روی اقتصاد کشور برای دیجیتالی شدن و تحول دیجیتال می‌باشد. انتظار می‌رود با دیدن این نمونه‌ها و آشنایی با آثار و پیامدهای مثبت فعالیت‌های انجام شده، مقاومت در برابر تحول دیجیتال در کسب و کارها کاهش یابد.

انقلاب چهارم صنعتی همه بخش‌ های اقتصاد و از جمله صنعت نساجی و پوشاک را تحت تأثیر قرار داده است و رفته رفته این صنعت نیز به صورت فزاینده‌ ای در حال انطباق خود با روندهای فناورانه جدید می‌ باشد. در مأموریت‌ های اتاق بازرگانی تهران بر توسعه تجارت بین‌ المللی و خدمات کسب و کار در ۷ زنجیره ارزش و از جمله نساجی و پوشاک تأکید شده است. لذا معاونت بررسی‌ های اقتصادی تصمیم دارد روندهای مرتبط با تحول دیجیتال و توسعه این صنعت منطبق بر انقلاب چهارم صنعتی را بر پایه مجموعه‌ ای از گزارشات بین‌ المللی در یک بازه زمانی ۶ تا ۹ ماهه معرفی نماید. در این مجموعه گزارشات تلاش خواهد شد ضمن مرور اهم تحولات فناورانه این صنعت،‌ نمونه‌ های موفق تحول دیجیتال در بخش‌ های مختلف زنجیره ارزش نساجی و پوشاک معرفی شده و رویکردها، سیاست‌ ها و راهبردهای کشورهای پیشرو در تبیین شود. در انتها و بر پایه این تجارب و با انطباق دادن آن با شرایط و ویژگی‏های صنعت یاد شده در کشور، یک مجوعه سیاستی که برای تصمیم‌سازان بخش دولتی و خصوصی قابلیت استفاده را داشته باشد، تدوین خواهد شد. در این مسیر از نظرات و پیشنهادات همه فعالان کسب‏وکار استقبال می‌گردد.

StartUs Insights در گزارشی با عنوان « Explore the Top 10 Apparel Industry Trends in 2024» با بررسی ۲۲۷۷ استارتاپ و شرکت‌ فناوری پیشرو و در گزارش دیگری با عنوان « Discover 5 Top Virtual Clothing Solutions developed by Startups» با بررسی ۱۲۷ استارتاپ در کشورهای مختلف، به شناسایی مهم‏ترین روندهای فناوری و نوآوری در صنعت لباس و پوشیدنی‌ها پرداخته است. این مستند برگردان دو گزارش یاد شده می‌باشد و امید می‌رود بتواند بستری برای الگوبرداری شرکت‌های استارتاپ ایرانی و صنعت نساجی کشور معرفی نماید.

بر اساس گزارش سالیانه «شاخص جهانی نوآوری» سازمان جهانی مالکیت فکری یا WIPO در سال ۲۰۲۱، ایران رتبه ۱۴جهان را در تولید دانش و رتبه 117 جهان را در به‌کارگیری دانش در قالب فناوری دارد (این در حالی است که رتبه تولید دانش آمریکا و ژاپن به ترتیب ۳ و ۱۱و رتبه به‌کارگیری دانش این دو کشور به ترتیب ۱۷و ۳ است). به عبارت دیگر، ایران از نظر تولید دانش به کشورهای توسعه‌یافته مانند ژاپن نزدیک است، اما از نظر نفوذ و به‌کارگیری دانش در قالب فناوری به کشورهایی مانند نیجریه و اوگاندا شباهت پیدا می‌‌کند. 

در همین حال، بر اساس پژوهش چالش‌های زیست‌بوم و اولویت‌های فناورانه مدیریت پسماند و صنعت بازیافت ایران، از میان ۶ ابرچالش «محیط کسب‌وکار، حکمرانی، سرمایه، زیرساخت صنعتی، نیروی انسانی و فناوری»، ابرچالش فناوری با تفاوت چشمگیری، کمترین دغدغه‌ی فعالان کسب‌وکار در زیست‌بوم مدیریت پسماند و صنعت بازیافت است؛ چرا که این چالش، ماهیتی قابل مدیریت داشته، اما ۵ چالش دیگر ماهیتی تهدید‌کننده نسبت به موجودیت بنگاه دارند. 

امروزه در ایران، کیفیت پایین نظام حکمرانی کلان اقتصادی، سبب گردیده که صنایع کشور در بهترین حالت و در شرایط ایده‌آل، بتوانند صرفا هم‌پای صنایع خارجی حرکت کنند و آخرین تکنولوژی دنیا را در ایران وارد یا کپی کنند. گواه روشن این امر آن است که امروزه در کل زیست‌بوم صنعتی و تولیدی کشور، حتی یک برند یا یک فناوری خاص وجود ندارد که کشور ایران در دنیا به آن شناخته شود و آنچه به عنوان برندهای اصطلاحا نوآور داخل کشور از جمله فروشگاه‌ها، تاکسی‌ها و تولیدکنندگان خدمات لجستیکی اینترنتی شناخته می‌شوند، صرفا کپی نمونه‌های خارجی هستند که در فضایی ایزوله از بازار جهانی مشغول فعالیتند و رقبای خارجی امکان و تمایل ورود به بازار ایران و رقابت با ایشان را ندارند. از طرف دیگر، برندهای شناخته‌شده‌ی جهانی که در کشورهای همسایه‌ی ایران مانند ترکیه یا پاکستان در حال فعالیت هستند، حاضر به سرمایه‌گذاری یا تولید محصولات خود در ایران نیستند.

عمده محصولات صادراتی کشور هم که به صنایع بالادستی متکی به منابع اولیه مربوط می‌گردد (صنایع نفتی، پتروشیمی و فلزی) بعضا با فناوری‌های نیم‌قرن گذشته فعالیت می‌کنند (مانند پالایشگاه‌های نفت کشور که قابلیت گوگردزدایی از نفت را ندارند) و نه‌تنها قابلیت خلق فناوری‌های نوآورد در مقایسه با رقبای جهانی را ندارند، بلکه عمدتا بدون یارانه‌ی انرژی قابلیت صادرات محصول خود را نیز از دست می‌دهند (مانند تعطیلی پتروشیمی‌های تولیدکننده‌ی متانول ایران پس از تغییر نحوه قیمت‌گذاری گاز خوراک پتروشیمی در سال ۱۴۰۱). به زبان ساده، کشور ایران عملا به جای صادرات محصول در صنایع بالادستی، عملا یارانه‌ی انرژی دریافتی را صادر می‌کند و بدون آن به هیچ عنوان توان رقابت با کشورهای فاقد این منبع فسیلی را ندارد.

شرایط فوق، در کنار تحریم‌های کمرشکن اقتصادی، قطع ارتباط مالی و بانکی برون‌مرزی، نیم‌قرن رشد فزاینده تورم، کاهش قدرت خرید، کوچک‌شدن بازارها، تصمیمات منفعلانه و ناگهانی، شیوع حکمرانی بد اقتصادی و مصادیق بسیار از این دست، باعث افزایش ریسک کسب‌وکارها شده و موضوعاتی مانند دانش، جلو بردن مرزهای فناوری و آینده‌نگری را از چارچوب گفتمانی فعالان کسب‌وکار خارج کرده‌است.

طبیعی است که با بالا رفتن ریسک کسب‌وکار، توسعه کسب‌وکار و ارتقاء فناوری بر پایه‌ی دانش، جای خود را به بقا در کوتاه‌مدت و به هر قیمتی می‌دهد. بنابراین فاصله میان تولید دانش و به کارگیری آن در قالب فناوری در ایران معلول بیماری‌های مزمن نظام حکمرانی کلان اقتصادی کشور است که خود به طور سیستماتیک موجب اخلال در رقابت در فضای کسب‌وکار می‌گردد. 

در جهان امروز، فناوری‏ های دیجیتال و سیستم ‏های مبتنی بر آن، ابعاد مختلف زندگی بشر را تحت تاثیر خود قرار داده است. یکی از حوزه ‏هایی که تحت تاثیر فناوری‏ های دیجیتالی، شاهد پیشرفت چشمگیری بوده، حوزه بهداشت و درمان است. با پیشرفت این فناوری‏ ها توام با افزایش آگاهی و تمایل کادر درمان و بیماران جهت استفاده از فناوری‏ های هوشمند، مفهوم جدیدی به نام «بیمارستان هوشمند» ایجاد شده است. کارایی بالای این نوآوری‏ ها به ناچار بخش بهداشت و درمان را به سمت یک فرآیند تبدیل دیجیتال سوق داده است تا تکنولوژی‏ ها و روش ‏های مورد استفاده برای بهینه‏ سازی سیستم ‏های مدیریت بهداشت و درمان را بهینه کند.‏ به دلیل نقش مهم سیستم درمانی در کشور، آگاهی از این مسئله که یک بیمارستان پیشرفته و هوشمند چه ویژگی‏ های دارد و بیمارستان ‏های آینده به چه صورت خواهند بود و همچنین با رعایت چه فاکتورهایی می ‏توان در مسیر تبدیل شدن به بیمارستان‏ های آینده قرار گرفت، ضروری است. لذا با توجه به اهمیت موضوع، در این گزارش به تبیین مفهوم بیمارستان هوشمند با توجه به تاثیر انقلاب صنعتی چهارم و فناوری‏ های تحول‏ آفرین پرداخته شده است. هدف از انجام این گزارش دستیابی به فضای درمانی می‏ باشد که نه تنها دارای ساختار عملگرا باشد بلکه از جنبه‏ های فناوری و تکنولوژی‏ های نوین ساختمانی و پزشکی نیز بهره ببرد.

خلاصه مدیریتی

گزارش رقابت ­پذیری جهانی که همه ساله توسط مجمع جهانی اقتصاد منتشر می ­گردد، با رتبه ­بندی کشورها در شاخص رقابت­ پذیری جهانی به سنجش میزان رقابت ­پذیری کشورها می­ پردازد. شاخص رقابت ­پذیری جهانی یک ابزار سیاستی دقیق برای شناسایی اولویت­ ها و پایش پیشرفت اقتصادی کشورها است که میزان پیچیدگی اقتصاد کشورها، موانع توسعه اقتصادی و نقاط ضعف و قوت هر کشور را در قالب 12 رکن نشان می­ دهد. ارکان رقابت­ پذیری، به ارزیابی عوامل ایجادکننده بهره­ وری می ­انجامد زیرا بهره­ وری بیشترین نقش را در رشد اقتصادی بلندمدت کشورها دارد و موجب رفاه اقتصادی کشورها می ­شود.

مجمع جهانی اقتصاد، در راستای هم­سویی با عصر انقلاب صنعتی چهارم[1] و لحاظ نمودن عوامل ایجادکننده بهره­ وری در این عصر، شاخص جدیدی را با عنوان شاخص رقابت­ پذیری جهانی 0.4[2]، طراحی کرده است که با وجود حفظ 12 رکن رقابت ­پذیری، تغییرات عمده ­ای در سطوح متغیرهای آن مشاهده می­ شود. در شاخص جدید مجمع جهانی اقتصاد، معیارها و شرایط پویای ناشی از انقلاب صنعتی چهارم مورد توجه قرار گرفته و شاخص بر مبنای انقلاب صنعتی چهارم و پیشرفت ­های متعاقب آن بازطراحی شده است. از این­رو، این شاخص با بازتعریف ارکان رقابت­ پذیری و معیارهای سنجش آن، در هر دو بعد مفهومی و محاسباتی، نگاه خود را نسبت به رقابت­ پذیری به ­روز کرده است.

از دید مجمع جهانی اقتصاد، یکی از ویژگی‌های کشورهای توسعه ­یافته، در کنار بهره­ مندی از نهادها و زیرساخت‌های مناسب و کافی، بهره ­گیری از فرصت­های انقلاب صنعتی چهارم است. ویژگی­ها و امکانات انقلاب صنعتی چهارم، پیش­ران­ های رشد اقتصادی را تغییر داده است. در چنین شرایطی، تنها اتکاء بر کارایی و کاهش هزینه­ ها کافی نیست. چالاکی[3]، نوآوری و انعطاف­ پذیری (به معنای تطابق با تغییرات)، سرمایه انسانی و تاب­ آوری[4] مؤلفه ­های اصلی رقابت در این عصر هستند. به عبارتی، اقتصاد در چنین عصری اقتضاء می­کند که چابک، انسان ­محور و نوآور باشد. البته، تأکید مجمع بر فناوری­های جدید و نوآورانه به معنای غفلت از ابعاد سرمایه ­های انسانی نیست. در رویکرد جدید مجمع، تولید فکر از ابتدا تا تجاری­ سازی محصول، مورد سنجش قرار گرفته است.

مفهوم چالاکی، در قالب متغیرهای مرتبط با رقابت در بازارهای داخلی و فرهنگ کارآفرینی قابل اندازه­ گیری است. عملکرد بخش دولتی نیز می­تواند مفهوم چالاکی را منعکس کند. میزان بوروکراسی دولتی هرقدر کمتر باشد، کسب ­وکارها راحت ­تر می­توانند خود را سازماندهی کنند. انعطاف ­پذیری بازار نیروی کار نیز، با فراهم آوردن امکان تخصیص بهینه استعدادها و نیروی کار در بخش­ها و بنگاه­های اقتصادی، به جنبه­ هایی از چالاکی دلالت دارد.

مفهوم نوآوری، باوجود آنکه به طور ویژه در دو رکن پویایی کسب ­وکارها و توانایی نوآوری کسب ­وکارها انعکاس یافته است، اما تمام ارکان را به نحوی دربرمی­ گیرد. زیرا به ثمر رسیدن مؤلفه­ های این دو رکن در گرو دستیابی به سطوح بالایی از سرمایه انسانی (بهداشت، آموزش و مهارت)، تخصیص بهینه مهارت در بازار نیروی کار و در دسترس بودن سرمایه مخاطره ­آمیز[5] و سطح توسعه نظام مالی است. علاوه بر موارد فوق، یک اکوسیستم نوآوری قوی، مستلزم مواردی از قبیل زیر است: وجود زیر ساخت­های قوی، محیط نهادی حامی حقوق مالکیت که گردش آزادانه ایده ­ها را ممکن می­سازد، آمادگی در بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات و برخورداری از بازاری بزرگ که تولید ایده­ های جدید در آن مجال ظهور می­یابد.

رویکرد انسان­ محور به توسعه، یکی دیگر از مفاهیم جدیدی است که به گزارش امسال افزوده شده است. رکن بهداشت (رکن پنجم) و رکن مهارت (رکن ششم) در مجموع یک ­ششم از امتیازات شاخص رقابت­ پذیری را به خود اختصاص می­دهند و نسبت به سرمایه انسانی رویکرد جامعی دارند. بهداشت، تنها به معنای عدم وجود بیماری یا ناتوانی نیست؛ بلکه به منزله برخورداری از رفاه کامل فیزیکی، ذهنی و اجتماعی است. آموزش نیز به سنجش مهارت­هایی می ­پردازد که بشر برای شکوفایی خود در عصر انقلاب صنعتی چهارم به آن نیاز دارد. رکن بازار نیروی کار (رکن هشتم)، به محاسبه پاداش ­دهی به استعدادها و احترام به حقوق کارگر اختصاص دارد.   

مفهوم تاب­ آوری، در رکن نظام مالی (رکن نهم) بازتاب یافته است. متغیرهای این رکن به دنبال حداقل کردن ریسک رکود مالی و تقویت مقابله با تکانه­ های بیرونی هستند. در همین راستا، رکن ثبات اقتصاد کلان (رکن چهارم)، به سنجش اقدامات دولت­ها در واکنش به چرخه ­های تجاری و سرمایه ­گذاری بخش دولتی در طرح­هایی که تأمین مالی آن از توان بخش خصوصی خارج است می ­پردازد. رکن مهارت­ها (رکن ششم)، توانایی نیروی کار در یادگیری و تطبیق با شرایط در حال تحول محیط پیرامون را نشان می­دهد که مؤلفه ­هایی از تاب ­آوری در آن وجود دارد.

ده کشور برتر گزارش رقابت­پذیری امسال عبارتند از: آمریکا (رتبه 1)، سنگاپور (رتبه 2)، آلمان (رتبه 3)، سوئیس (رتبه 4)، ژاپن (رتبه 5)، هلند (رتبه 6)، هنگ کنگ (رتبه 7)، بریتانیا (رتبه 8)، سوئد (رتبه 9) و دانمارک (رتبه 10). این در حالی است که موریتانی (131)، لیبریا، موزامبیک، سیرالئون، جمهوری دموکراتیک کنگو، بروندی، آنگولا، هائیتی، یمن و چاد (رتبه 140) در ده رتبه آخر جدول قرار گرفته­اند.

بر اساس تغییرات صورت گرفته در تعریف نماگرها و نحوه محاسبه امتیازها، کشورها نمی­توانند رتبه و امتیاز رقابت­ پذیری و به طور کلی عملکرد سال جاری خود را با سال­های پیشین منطبق نمایند. در واقع، 114 متغیری که در گزارش­های پیشین رقابت ­پذیری، شاخص رقابت­­ پذیری جهانی را تشکیل می­دادند، به 98 متغیر تقلیل یافته ­اند که از این میان، 64 متغیر جدید هستند. همچنین، وزن اطلاعات حاصل از نظرسنجی از مدیران اجرایی بنگاه­های اقتصادی از 70 درصد به 30 درصد کاهش یافته است و 70 درصد امتیازات بر اساس داده ­های آماری کشورها اندازه­گیری شده­اند. تغییر دیگر مربوط به مقیاس اندازه­ گیری امتیازها است که امتیازدهی در یک مقیاس 0 تا 100 انجام می­شود.

جمهوری اسلامی ایران به مدت 9 سال پیاپی در این گزارش حضور داشته است و رتبه و امتیاز کشور در 12 رکن رقابت ­پذیری با همکاری معاونت اقتصادی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران با مجمع جهانی اقتصاد محاسبه می­ گردد. گزارش رقابت­ پذیری جهانی سال جاری (2018)، با حضور 140 کشور انجام شده است که این 140 کشور 99 درصد از تولید ناخالص جهانی و 94 درصد از کل جمعیت جهان را تشکیل می­دهند. ایران با کسب امتیاز 9.54 (از یک مقیاس 0 تا 100) و با 4.0 بهبود امتیاز، در رتبه 89 از 140 کشور جای گرفته است. بر اساس برآورد مجمع، چنانچه وضعیت رقابت ­پذیری سال جاری با سال گذشته بر مبنای نماگرهای جدید محاسبه گردد، کشور باوجود 4.0 بهبود امتیاز، یک رتبه نسبت به سال پیش تنزل کرده است. البته، بر اساس نحوه محاسبه قبلی که کشورها در مقیاس متفاوتی امتیازبندی می ­شدند، کشور سال گذشته با کسب امتیاز 27.4 رتبه 69 را از میان 137 کشور به خود اختصاص داده بود که این رتبه با همانندسازی نسبت به گزارش امسال، 88 از سوی مجمع جهانی اقتصاد تخمین زده شده است. جمهوری اسلامی ایران در ارکان دوازده­ گانه رقابت­ پذیری رتبه­ های زیر را از آن خود کرده است: نهادها (121)،  زیرساخت­ها (76)، به­ کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات (80)، ثبات اقتصاد کلان (117)، بهداشت (84)، مهارت (91)، بازار محصول (134)، بازار نیروی کار (136)، نظام مالی (98)، اندازه بازار (19)، پویایی کسب ­وکارها (119) و توانایی نوآوری کسب ­وکارها (65).

ایران در میان کشورهای هم‌ منطقه خود پس از رژیم اشغالگر قدس (رتبه 20)، امارات متحده عربی (رتبه 27)، قطر (رتبه 30)، عربستان سعودی (رتبه 39)، عمان (رتبه 47)، بحرین (رتبه 50)، کویت (رتبه 54)، قزاقستان (رتبه 59)، ترکیه (رتبه 61)، گرجستان (رتبه 66)، آذربایجان (رتبه 69)، ارمنستان (رتبه 70)، اردن (رتبه 73)، لبنان (رتبه 80) قرار گرفته است. درعین‌حال، کشورهای مصر (رتبه 94)، جمهوری قرقیزستان (رتبه 97)، تاجیکستان (رتبه 102)، پاکستان (رتبه 107) و یمن (رتبه 139)، سایر کشورهای منطقه را تشکیل می­‌دهند که بعد از ایران رتبه­‌بندی شده­‌اند.

از مجموع 98 متغیر گزارش، ایران تنها در 2 متغیر کیفیت مؤسسات پژوهشی (رتبه 16) و سرانه تولید ناخالص داخلی (برحسب برابری قدرت خرید بر اساس میلیارد دلار آمریکا) (رتبه 18) توانسته است رتبه زیر 30 را کسب نماید. این در حالی است که ایران در 32 متغیر، در میان 30 کشور آخر دنیا قرار دارد. این در حالی است که سال گذشته ایران در 26 متغیر، حائز 30 رتبه آخر جدول شده بود. تعرفه ‏های تجاری (بر اساس درصد از عوارض گمرکی) با کسب رتبه 140 از میان 140 کشور، بدترین متغیر کشور و پس از آن، نسبت واردات به تولید ناخالص داخلی (بر اساس درصد)[6] با کسب رتبه 137، دومین متغیر بسیار ضعیف کشور را تشکیل می­دهد. همچنین، مشارکت زنان در نیروی کار (نسبت به مردان) و حاکمیت سهام­داران هر دو با کسب رتبه 136 در رتبه­ های بعدی قعر جدول مشاهده می ­شوند. آزادی مطبوعات (رتبه 134)، شفافیت بودجه (رتبه 134)، استحکام مالی بانک­ها (رتبه 131) و تمايل به تفويض اختيارات مدیریتی (رتبه 130)، همگی متغیرهایی هستند که ایران را در ده رتبه پایانی جدول رقابت ­پذیری جای داده ­اند.

[1] The Fourth Industrial Revolution: انقلاب صنعتی چهارم که متعاقب سه انقلاب صنعتی پیشین رخ داده است را می­توان به ظهور سیستم­ های سایبری-فیزیکی (تجمیع سیستم­های دیجیتال و فیزیکی) نسبت داد. هوش مصنوعی، اینترنت اشیاء، کلان­ داده ­ها، رباتیک و بلاک‌چین از مشخصه­ های اصلی این دوران هستند.

[2] The Global Competitiveness Index 4.0

[3] Agility

[4] Resilience

[5] Venture capital

[6] متغیر نسبت واردات به تولید ناخالص داخلی (بر اساس درصد) که ذیل رکن اندازه بازار قرار دارد، در کشورهای برتر مقدار بیشتری را نشان می­دهد. برای نمونه، این نسبت در هنگ­ کنگ (رتبه نخست این متغیر) معادل با 195.2 است.