در این گزارش به بررسی تجارت جهانی پیاز پرداخته شده است . مطابق گزارش فائو کشور های هند ،چین و مصر بیشترین تولید پیاز در سال 2022 را به خود اختصاص داده اند . همچنین ایران با توجه به شرایط مناسب کشت پیاز رتبه جهانی 9 در تولید این محصول با 1,900,000 تن در این سال را به خود اختصاص داده است .با توجه به میزان مصرف پیاز در جهان از بزرگترین صادر کنندکان این محصول به ترتیب می توان به چین ،هلند و اسپانیا اشاره نمود . همچنین کشورهای امریکا ،اندونزی و ویتنام به ترتیب رتبه های اول تا سوم واردکننده پیاز در سال 2022 شناخته شده اند. همچنین در این گزارش به بررسی برخی چالش ها و موانع صادرکنندگان پیاز در ایران مانند تورم و نوسانات قیمتی،کیفیت و استاندارد ها ، مشکلات لجستیکی و حمل و نقل ،تحریم ها و مقررات تجاری ،مشکلات مربوط به پرداخت و ارز اشاره شده است و در خصوص افزایش سهم بازار صادراتی ایران راهکارهایی از جمله بهبود کیفیت و تطبیق محصولات با استاندارد های جهانی،افزایش تنوع محصولات فتوسعه زیر ساخت های لجستیکی و بهبود حمل و نقل ،ترویج برند ملی و بازاریابی موثر ،تشویق به استفاده از تکنولوژی روز جهت افزایش عملکرد و بهبود کیفیت و... عنوان شده است .

در این گزارش به بررسی وضعیت تجارت محصولات کشاورزی و غذایی استان اصفهان (فصول 1 تا 23 کتاب مقررات صادرات و واردات) طی فصل نخست سال 1401 و تغییرات آن نسبت به مدت مشابه سال قبل پرداخته شده است.
تجارت محصولات کشاورزی و غذایی استان اصفهان طی فصل نخست 1401 بالغ بر34،224،481 دلار بوده که از این مقدار، حدود 33,519,155 دلار را صادرات و 705,326 دلار را واردات تشکیل داده است. در مقایسه با مدت مشابه سال 1400 در استان اصفهان، ارزش صادرات این محصولات 38 درصد افزایش و ارزش واردات آنها نیز 145 درصد افزایش داشته است. عمده ترین کالای صادراتی و وارداتی نیز در سه ماهه نخست 1401، به ترتیب «شیر خشک صنعتی از گاو که میزان مواد چرب آن بیشتر از 5/1 درصد وزنی نباشد غیر از مذکور در جای دیگر» با کد تعرفه 04021020 و «روغن نارگيل تصفيه شده عرضه شده بصورت غير خرده فروشي و اجزاء آن» با کد تعرفه 15131990 بوده است که تقریباً هر کدام 50 درصد از ارزش صادرات و واردات محصولات کشاورزی و غذایی استان اصفهان را طی بهار 1401 به خود اختصاص داده اند.

در این گزارش به بررسی وضعیت تجارت محصولات کشاورزی و غذایی استان اصفهان (فصول 1 تا 23 کتاب مقررات صادرات و واردات) طی فصل نخست سال 1401 و تغییرات آن نسبت به مدت مشابه سال قبل پرداخته شده است.
تجارت محصولات کشاورزی و غذایی استان اصفهان طی فصل نخست 1401 بالغ بر34،224،481 دلار بوده که از این مقدار، حدود 33,519,155 دلار را صادرات و 705,326 دلار را واردات تشکیل داده است. در مقایسه با مدت مشابه سال 1400 در استان اصفهان، ارزش صادرات این محصولات 38 درصد افزایش و ارزش واردات آنها نیز 145 درصد افزایش داشته است. عمده ترین کالای صادراتی و وارداتی نیز در سه ماهه نخست 1401، به ترتیب «شیر خشک صنعتی از گاو که میزان مواد چرب آن بیشتر از 5/1 درصد وزنی نباشد غیر از مذکور در جای دیگر» با کد تعرفه 04021020 و «روغن نارگيل تصفيه شده عرضه شده بصورت غير خرده فروشي و اجزاء آن» با کد تعرفه 15131990 بوده است که تقریباً هر کدام 50 درصد از ارزش صادرات و واردات محصولات کشاورزی و غذایی استان اصفهان را طی بهار 1401 به خود اختصاص داده اند.

با وجود سهم اندک تجارت کشاورزی و مواد غذایی در جهان، این شاخص به دلیل ارتباط آن با امنیت غذایی در همه کشورها مورد توجه جدی است. ارتباط تجارت و کشاورزی هر روز در کشورهای بیشتری مورد تاکید قرار می‌گیرد. اثر سیاست‌های داخلی مرتبط با تجارت کشاورزی از قبیل یارانه‌ها، تعرفه‌ها و محدودیت‌های تجاری نه تنها در سطح داخلی کشورها، بلکه در بازارهای سایر کشورها مشهود است. افزایش تعداد موافقتنامه‌های تجاری دو و چند جانبه و منطقه‌ای بر سیاست‌های ملی کشورها در زمینه تجارت کشاورزی و الگوهای تولیدی و تجاری موثر است. در قالب سازمان جهانی تجارت بسیاری از کشورهای در حال توسعه سطح حمایت‌های داخلی و تعرفه‌ای خود را به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش داده‌اند و آزادسازی بازارها، تولیدکنندگان را به سمت تولید تخصصی و تک محصولی، افزایش مکانیزاسیون و مصرف نهاده‌ها (عمدتاً وارداتی) و اقتصاد مقیاس هدایت می‌کند. این در شرایطی است که کشورهای پیشرفته در چارچوب‌های سازمان جهانی تجارت هنوز به حمایت‌های تعرفه‌ای و داخلی بالا و مشوق‌های صادراتی از محصولات حساس خود ادامه می‌دهند. چارچوب فعلی تجارت جهانی در شرایط حاضر ترکیب ناموزونی از آزادسازی و حمایت‌گرایی است. در شرایطی که کشورهای در حال توسعه تحت فشار بالایی برای آزادسازی بازارهای محصولات کشاورزی هستند، کشورهای توسعه یافته در چارچوب‌های مختلف (استانداردهای فنی و بهداشتی، کالاهای حساس و یارانه‌های جعبه سبز) به حمایت از تولید کشاورزی می‌پردازند. اگرچه تجارت کشاورزی در مجموع به نفع فقرا است، اما توزیع آن ناهمگون است و کشاورزان خرده‌پا منافع اندکی از تجارت کشاورزی می‌برند. در شرایطی که کشورهای در حال توسعه از خودکفایی صحبت می­کنند، اما آنچه در عمل محقق می‌شود، ترجیح واردات ارزان قیمت است و توجه چندانی به تولید ملی در سیاست‌های داخلی نمی‌شود و دستیابی مصرف‌کنندگان به غذای ارزان (به شدت حمایت شده کشورهای توسعه یافته) در نهایت به زیان کشاورزان خرده‌پا و معیشت آنها عملی می‎شود. 

به طور کلی تجارت کشاورزی نقش دوگانه‌ای در تامین امنیت غذایی دارد، از یک سو قادر به پوشش کمبود عرضه غذا در سطح ملی و از سوی دیگر باعث وابستگی مزمن کشورها به واردات بلند مدت می‌شود. بر این اساس روندهای واردات و صادرات کشاورزی و مواد غذایی توانایی و پایداری یک کشور در تامین امنیت غذایی و درجه وابستگی آن را به دنیای خارج نشان می‌دهد. توجه به روندها و سیاست‌های کشاورزی در کشورهای مهم و شرکای تجاری کشور، به پایداری بازارهای صادراتی، تعیین سیاست‌های تجاری و تعیین نقشه راه تجارت کشاورزی می‌انجامد. در گزارش  حاضر وضعیت کلی، تجارت کالایی در سطح جهان، شاخص‌های پایداری به همراه روند کلی تجارت کشاورزی و مواد غذایی، سهم و جایگاه این شاخص در سطح جهان و داخل کشور و وضعیت تجارت گروه‌ها و کالاهای مهم تجاری کشور بررسی خواهد شد. همچنین وضعیت تجاری شرکای اصلی تجارت کشور ، وضعیت رقبای کشور در مقاصد اصلی صادراتی  و سیاست‌های تجاری کشور و شرکا و رقبای کشور تحلیل و تبیین می‌شود. تلاش بر این است در گزارش حاضر، با رویکردی بسته‌ای، تحولات تجارت کشاورزی شامل روندهای تجاری (ملی و بین المللی)، سیاست‌های تجاری (ملی و جهانی)، پایداری و مزیت تجاری کشور، تحولات تجارت جهانی و آثار موافقتنامه‌ها بر تجارت کشاورزی بررسی و تحلیل شود.