در گذشته، توسعه تحت رهبری تولید، دو مزیت رشد بهره وری و ایجاد اشتغال در مقیاس بزرگ را برای افراد نسبتاً غیرماهر به همراه داشت. زیربنای اقتصاد تولیدی شامل مقیاس بزرگ، دسترسی به بازارهای بزرگ بین المللی، نوآوری و ارتباطات بین بخشی، همراه با توانایی استفاده از ترکیب نیروی نسبتاً غیرماهر و سرمایه است. خدمات نیاز به همزمانی تولید و مصرف دارند که مانع دسترسی به بازارهای بزرگتر می­شود و توانایی محدودتر آنها برای استفاده از سرمایه، هم اقتصاد در مقیاس بزرگ و هم انگیزه های نوآوری را محدود می­کند. در این راستا بررسی نقش خدمات برای گسترش فرصتهای شغلی خوب در کشورهای با درآمد کم و متوسط و همچنین توانایی این بخش برای کمک به این کشورها برای پیروی سطح بهره وری و درآمد کشورهای با درآمد بالاتر حائز اهمیت است.

خدمات نوآورانه که دستمزد بالایی می­پردازند و دارای مقیاس و نوآوری هستند، می­توانند از طریق ارتباط با سایر بخشها از نیروی کار کم مهارت بهره مند شوند. در عین حال، خدمات با مهارت پایین که بیشتر نیروی مازاد در کشورهای با درآمد پایین و متوسط را جذب می­کنند، می­توانند از فرصت­های بیشتر برای دسترسی به بازارهای بزرگتر، استفاده از تجزیه و تحلیل داده ها و افزایش مقیاس بر اساس سرمایه نامشهود بهره مند شوند.

تجارت، فناوری، آموزش و هدف گذاری می­توانند از پتانسیل بخش خدمات برای مشاغل و تحول اقتصادی استفاده کنند:

-           گسترش تجارت خدمات در توسعه مقیاس در مرکز توجه قرار دارد؛

-           گسترش استفاده از فناوری های دیجیتالی میتواند مقیاس، سرمایه نامشهود و کیفیت و کارایی را افزایش دهد؛

-           آموزش کارگران بیشتری را قادر می­سازد تا به مشاغل با مهارت بالاتر بروند و توانایی جذب فناوری ها را تقویت می­کند؛

-           هدف قرار دادن خدمات توانمند میتواند منافع ناشی از سرریزها را افزایش دهد، بنابراین بهره وری را افزایش داده و مشاغل بیشتری ایجاد می­کند.

مجمع جهانی اقتصاد جدیدترین گزارش رقابت پذیری جهانی را منتشر کرد. در این گزارش که با شیوع کووید-19 مصادف بوده است، مجمع برای نخستین بار از زمان آغاز گزارش های رقابت پذیری، از رتبه بندی کشورها امتناع کرده است. در این شرایط ویژه که اقتصاد جهانی با پیامدهای کووید-19 دست وپنجه نرم می کند، مجمع به جای رتبه بندی کشورها در ارکان پیشین رقابت پذیری به انتشار نسخه ای ویژه با محوریت «احیاء» اقتصادها از بحران کرونا و «تحول و بازطراحی» نظام های اقتصادی با تأکید بر «مردم»، «بهره وری» و «کره زمین» پرداخته است. مجمع، اقتصادهایی را در رویارویی با بحران کووید-19 تاب آورتر ارزیابی کرده است که از میان مؤلفه های رقابت پذیری حائز موارد زیر بوده اند: کشورهایی که از اقتصاد دیجیتال پیشرفته و مهارت های بالای دیجیتال برخوردار هستند و شهروندان توانسته اند با دورکاری، اقتصاد را سرپا نگه دارند (هلند، نیوزیلند، سوئیس، استونی و ایالات متحده)- 2. کشورهایی که دارای شبکه های تأمین اجتماعی قوی هستند و به خوبی توانسته اند از افرادی که قادر به کارکردن نبوده اند حمایت کنند (دانمارک، فنلاند، نروژ، اتریش، لوکزامبورگ و سوئیس). به همین ترتیب، کشورهایی که دارای نظام های مالی قوی هستند (فنلاند، ایالات متحده، امارات متحده عربی و سنگاپور) با تأمین اعتبار مورد نیاز SME ها در جلوگیری از ورشکستگی بنگاه ها موفق بوده اند- 3. کشورهایی که با موفقیت توانسته اند سیاست های بهداشتی، مالیاتی و اجتماعی خود را برنامه ریزی و هماهنگ کنند (سنگاپور، سوئیس، لوکزامبورگ، اتریش و امارات متحده عربی)- 4. کشورهایی که تجربه اپیدمی های قبلی را دارند مانند ویروس سارس که مجهز به پروتکل ها و فناوری های بهتری هستند و توانسته اند اپیدمی را نسبتاً بهتر از سایر کشورها مهار کنند (کره جنوبی و سنگاپور).