تأمین امنیت غذایی از ارکان اصلی توسعه پایدار کشورهاست و مقابله با ناامنی غذایی باید به‌عنوان یکی از اهداف کلان برنامه‌ریزی‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور در نظر گرفته شود. جمعیت جهان تا سال 2050 میلادی به آستانه 10 میلیارد نفر خواهد رسید. پیش‌بینی می‌شود نیاز پروتئینی این جمعیت با افزایش 250 تا 300 میلیون تنُی تولیدات، قابل تأمین باشد. تأمین غذا برای جمعیت 10 میلیارد نفری تا سال 2050 در جهان و جمعیت 110 میلیون نفری ایران، یعنی فشار بیش از اندازه به منابع محیط‌‌ زیست که حوزه آبزیان در این میان به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای تأمین نیاز پروتئینی است. در سطح کلان نیز، نقش و سهم صید و آبزی‌پروری چه به‌صورت صنعتی و چه به‌صورت خُرد در ریشه‌کنی فقر و تأمین معیشت و نیازهای غذایی جوامع محلی حائزاهمیت فراوان است. همگام با رشد شبکه تجارت جهانی شیلات، صادرات شیلات ایران در سال‌های اخیر رشد چشم‌گیری یافته است. روند فزاینده صادراتی بخش شیلات، همسو با اسناد بالادستی همانند برنامه‌های توسعه اقتصادی کشور بوده که بر افزایش صادرات غیرنفتی به‌ویژه صادرات بخش کشاورزی به‌منظور گریز از صادرات تک محصولی و رهایی از چالش‌های برآمده از آن تأکید داشته است. این گزارش، با تشریح ظرفیت‌ها و توان تولید صنعت شیلات در بخش‌های مختلف، آشکار می‌سازد که تا چه‌اندازه سرمایه‌گذاری در این بخش می‌تواند توان صادراتی کشور را تقویت و نیازهای بازار داخل را در مواجه با چالش‌های غذایی پیشرو تأمین نماید.

سیب زمینی مهمترین محصول زراعی کشور است که تولید آن در اراضی با کشت آبی حدود 146هزار هکتار و در اراضی با کشت دیم حدود 478هکتار که مجموعه آن 146 / 5هزار هکتار میباشد. میزان تولید سیب زمینی در کشور حدود 5میلیون تن برآورد شده که استان همدان با داشتن 971هزارتن از تولید سیب زمینی کشور مقام اول در تولید این محصول را به خود اختصاص داده و استان های اردبیل با 730هزار تن، اصفهان با 458هزار تن ،آذربایجان شرقى با 314هزار تن، لرستان با 281هزار تن و کردستان با 278هزار تن تولید سیب زمینی کشور به ترتیب رتبه های دوم تا ششم را کسب کرد ه اند . شش استان مزبور جمعاً 60 / 4درصد از تولید سیب زمینی کشور را به خود اختصاص داده اند . استان البرز با تولید 1200تن کمترین تولیدکننده سیب زمینی کشور می باشد