تأمین امنیت غذایی از ارکان اصلی توسعه پایدار کشورهاست و مقابله با ناامنی غذایی باید به‌عنوان یکی از اهداف کلان برنامه‌ریزی‌های توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور در نظر گرفته شود. جمعیت جهان تا سال 2050 میلادی به آستانه 10 میلیارد نفر خواهد رسید. پیش‌بینی می‌شود نیاز پروتئینی این جمعیت با افزایش 250 تا 300 میلیون تنُی تولیدات، قابل تأمین باشد. تأمین غذا برای جمعیت 10 میلیارد نفری تا سال 2050 در جهان و جمعیت 110 میلیون نفری ایران، یعنی فشار بیش از اندازه به منابع محیط‌‌ زیست که حوزه آبزیان در این میان به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌ها برای تأمین نیاز پروتئینی است. در سطح کلان نیز، نقش و سهم صید و آبزی‌پروری چه به‌صورت صنعتی و چه به‌صورت خُرد در ریشه‌کنی فقر و تأمین معیشت و نیازهای غذایی جوامع محلی حائزاهمیت فراوان است. همگام با رشد شبکه تجارت جهانی شیلات، صادرات شیلات ایران در سال‌های اخیر رشد چشم‌گیری یافته است. روند فزاینده صادراتی بخش شیلات، همسو با اسناد بالادستی همانند برنامه‌های توسعه اقتصادی کشور بوده که بر افزایش صادرات غیرنفتی به‌ویژه صادرات بخش کشاورزی به‌منظور گریز از صادرات تک محصولی و رهایی از چالش‌های برآمده از آن تأکید داشته است. این گزارش، با تشریح ظرفیت‌ها و توان تولید صنعت شیلات در بخش‌های مختلف، آشکار می‌سازد که تا چه‌اندازه سرمایه‌گذاری در این بخش می‌تواند توان صادراتی کشور را تقویت و نیازهای بازار داخل را در مواجه با چالش‌های غذایی پیشرو تأمین نماید.