یکی از واقعيت‌های اجتناب‌ناپذیر بين‌المللی  در عصر حاضر، وابستگی اقتصادی متقابل كشورها به یکدیگر است. چنان‌که غالب اقتصاددانان، تجارت خارجی و گسترش آن را یکی از عوامل ایجاد رشد و توسعه اقتصادی كشورهای درحال توسعه دانسته‌اند. دو كشور ایران و عراق اهداف مشترك فراوانی در زمينه تجارت ،سرمایه‌گذاری، همکار ی‌های صنعتی و حتی نظامی - امنيتی دارند. در واقع، نقاط مشترك تاریخی، مذهبی ،قومی، زبانی، فرهنگی، مرز مشترك طولانی همراه با تراكم جمعيتی به سمت ایران و به تبع آن هزینه حمل ونقل ارزان‌تر و چهارده گذرگاه رسمی و بازارچه مرزی از جمله مزیت‌های نسبی ایران نسبت به رقبای تجاری و همسایگان عراق محسوب می‌شود. در این راستا، شرایط اقليمی كشور عراق، وجود پدیده جنگ و تخریب بسياری از زیرساخت‌های این كشور و نياز روزافزون به مصالح ساختمانی و كالاهای مختلف، افزایش جمعيت و تلاش عراق برای صنعتی شدن، شرایط بسيار مناسبی را برای ایران فراهم آورده است تا از طریق روش‌های متنوع ورود به بازار این كشور ارزآوری قابل‌توجهی داشته باشد. با توجه به اینکه، حضور موفق در بازارهای صادراتی و استفاده از فرصت‌های سرمایه‌گذاری كشورها مستلزم تحقيقات تخصصی بازار است، گزارش پيشرو با مطالعه و تفسير گزارش‌های مستند و تحليل داده‌های مرتبط با فعاليت‌های تجارت خارجی عراق با جهان، ایران و گيلان، كوشيده تا سيمای كلی تجارت خارجی این كشور را به تصویر بکشد.