این گزارش با هدف تقویت تعاملات تجاری جمهوری اسلامی ایران با کشور غنا و شناسایی مسیرهای جدید برای افزایش صادرات و سرمایه‌گذاری تهیه شده است. غنا، کشوری در منطقه غرب قاره آفریقا با جمعیتی بالغ بر ۳۴.۱ میلیون نفر، دارای موقعیت استراتژیک در کرانه خلیج گینه و اقیانوس اطلس است که آن را به یک مرکز مهم برای حمل‌ونقل دریایی و تجارت در منطقه تبدیل کرده است. این کشور با ثبات سیاسی و منابع طبیعی غنی، به یکی از مقاصد اصلی سرمایه‌گذاری در آفریقا تبدیل شده است.

اقتصاد غنا به صادرات مواد خام اصلی مانند طلا، نفت خام و کاکائو وابسته است. با این حال، نیاز شدید به واردات کالاهای صنعتی، ماشین‌آلات و محصولات مصرفی، بازاری مستعد برای توسعه روابط تجاری با ایران ایجاد می‌کند. فرصت‌های صادراتی و سرمایه‌گذاری برای ایران در غنا شامل بخش‌های زیرساختی، خدمات فنی و مهندسی و همچنین صادرات محصولات پتروشیمی، دارو و مصالح ساختمانی است. با این حال، تجارت با غنا با چالش‌هایی مانند موانع بانکی و لجستیکی روبرو است. برای غلبه بر این چالش‌ها، پیشنهادهایی مانند تشکیل کارگروه ویژه تجاری، انعقاد توافق‌نامه‌های دوجانبه و ترویج تهاتر کالا و استفاده از ارزهای محلی ارائه شده است.

در مجموع، غنا تنها یک بازار مصرف نیست، بلکه با بهره‌گیری از موقعیت استراتژیک و شبکه ارتباطی توسعه‌یافته خود می‌تواند به عنوان دروازه‌ای راهبردی برای دسترسی به کشورهای محصور در خشکی مانند بورکینافاسو، مالی و نیجر مورد استفاده قرار گیرد. دلایل این امر عبارتند از:

• موقعیت جغرافیایی و دسترسی به اقیانوس اطلس: غنا با یک خط ساحلی طولانی و دو بندر اصلی «تِما» و «تاکورادی»، یک مرکز ترانزیتی مهم برای دسترسی به کشورهای شمال آفریقا محسوب می‌شود. این دسترسی لجستیکی، مزیت مهمی برای صادرات کالا به کل منطقه است.
• ثبات سیاسی و حکمرانی خوب: غنا به عنوان یک الگوی دموکراسی در غرب آفریقا، دارای یک محیط سیاسی باثبات و نهادهای قدرتمند است که به جذب سرمایه‌گذاران خارجی کمک می‌کند^.
• بازار هدف جذاب: با توجه به نیازهای غنا، خدمات فنی و مهندسی، محصولات پتروشیمی و مصالح ساختمانی ایران می‌توانند تقاضای بالایی داشته باشند. همچنین، پتانسیل بالای غنا در کشاورزی و صنایع تبدیلی فرصت‌های سرمایه‌گذاری پرسودی را برای ایران فراهم می‌کند.

با توجه به نیازهای بازار غنا و پتانسیل‌های تولیدی ایران، فرصت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری در بخش‌های زیر قابل توجه است:

1. کشاورزی و صنایع تبدیلی: غنا با زمین‌های حاصلخیز و نیروی کار فراوان، بستر مناسبی برای کشت فراسرزمینی محصولات استراتژیک مانند سویا و پالم است. همچنین، سرمایه‌گذاری در فرآوری محصولات کشاورزی برای تولید محصولاتی مانند روغن خوراکی از پالم، می‌تواند سودآور باشد.
2. محصولات پتروشیمی و صنعتی: با توجه به نیاز غنا به توسعه زیرساخت‌ها، ایران می‌تواند در زمینه صادرات محصولاتی مانند قیر، مواد پلاستیکی و مواد شیمیایی که در ساخت‌وساز و صنایع استفاده می‌شوند، فعالیت کند.
3. خدمات فنی و مهندسی: شرکت‌های ایرانی می‌توانند در پروژه‌های عمرانی مانند ساخت جاده‌ها، نیروگاه‌ها و خطوط ریلی در غنا مشارکت کنند.
4. دارو و تجهیزات پزشکی: با توجه به وابستگی غنا به واردات محصولات دارویی، ایران می‌تواند با صادرات داروهای ارزان‌قیمت و باکیفیت و همچنین تجهیزات پزشکی، سهم قابل توجهی از این بازار را به دست آورد.

تجارت با غنا با چالش‌هایی مانند موانع بانکی ناشی از تحریم‌ها، رقابت شدید با کشورهای دیگر و مشکلات لجستیکی روبرو است. برای غلبه بر این چالش‌ها، پیشنهادهای زیر مطرح می‌شود:

• انعقاد توافق‌نامه‌های تجاری دوجانبه: این توافق‌نامه‌ها می‌تواند به کاهش تعرفه‌ها و تسهیل فرآیندهای تجاری کمک کند.
• ترویج تهاتر کالا و استفاده از ارزهای ملی: این روش می‌تواند به حل مشکلات مربوط به انتقال ارز و تحریم‌ها کمک کند.
• فعال‌سازی کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی: این کمیسیون می‌تواند به عنوان یک مرجع رسمی برای حل مشکلات و تسهیل روابط تجاری عمل کند.

قطعات و صفحات گچ محصولاتی هستند تشکیل شده از یک هسته گچی که با ورقه های مقاوم پوشش داده شده و به خوبی به آن چسبیده است تا صفحه ای مسطح و مستطیل شکل به وجود آورد. نوع سطوح با توجه به نوع استفاده خاص از صفحه تغییر میکند و هسته گچی نیز ممکن است دارای مواد افزودنی برای به وجود آوردن خصوصیات اضافی موردنظر باشد. تولید گچ سنتی بر اساس اطلاعات و مدارک موجود در دو هزار سال قبل از میلاد مسیح در ایران سابقه داشته است. آثار باستانی و گچبری های موجود شاهد و مبین چنین فرضیه ای می باشد و در بسیاری از ساختمان هایی که از دوران قدیم باقیمانده است مصرف گچ و گچبری های بسیار زیبا دیده میشود. گچ یکی از اساسی ترین مصالح ساختمان است که در ساختمان های سنتی و صنعتی کاربرد وسیعی دارد و می بایست به آن ازنظر کمیت و کیفیت اهمیت داده شود. با توجه به اینکه اغلب معادن مصالح ساختمانی از قبیل گچ، آهک و سیمان به فراوانی در ایران وجود دارد، ازاین رو بهره گیری از پیشرفت های کشورهای صنعتی که درزمینه ساخت مصالح ساختمانی پیش ساخته و کاربرد آن تجربیات فراوان داشته و در صنعت ساختمان سازی، خود به وفور ازاین گونه مصالح ومواد استفاده می نمایند، بیش از پیش ضرورت دارد. عملیات ساختمانی مؤثر و استفاده اقتصادی از مصالح ساختمانی، نیاز به داشتن دانش کافی در مورد خواص و ویژگیهای مصالح، کاربرد اقتصادی-صنعتی مناسب قطعات پیش ساخته، تولید، حمل ونقل و مونتاژ آنها در محل دارد. ازجمله قطعات پیش ساخت های که در سالیان اخیر در ساختمان سازی کاربرد پیدا کرده است، قطعات پیش ساخته گچی است که موضوع این طرح میباشد. مشخصه قطعات پیش ساخته گچی متأثر از خواص کلیه مواد مصرفی، خواص مخلوط گچ و خواص قطعات ساخته شده میباشد. مخلوط کردن مواد با یکدیگر و تأثیر متقابل خواص مواد مصرفی، از عوامل مهم میباشند