مرکز پژوهش‌های اقتصادی اتاق بازرگانی یزد در سلسله گزارش های خود با عنوان «ترجمان»، گزارشی با موضوع «پایش منابع انسانی 2025» منتشر کرده است. هدف این گزارش‌ها، انتقال دانش جهانی، ترجمه مقالات و گزارش‌های مرجع و ارائه پیشنهادهایی کاربردی و متناسب با شرایط بومی است.
این گزارش که ترجمه و تطبیق‌یافته از تازه‌ترین مطالعات است، با بررسی روندها و چالش‌های کلیدی منابع انسانی در جهان، پنج محور اصلی را شناسایی می‌کند: نبود برنامه‌ریزی راهبردی نیروی کار، پیچیدگی استعدادیابی، گسست در توسعه کارکنان، ضعف درتجربه کارمندی، و ظرفیت‌های نهفته هوش مصنوعی مولد.

مقدمه

تغییر و تحولات سریع و پیچیده‌تر شدن محیط از جمله عواملی مهمی است که در گسترش نقش مدیریت منابع انسانی در سازمان موثر بوده است. نوع و ماهیت مسائل نیروی انسانی در گذشته و حال تغییر چندانی نکرده است، آن چه تغییر نموده، اصول و ماهیت مدیریت منابع انسانی و به تبع آن، روش‌های به کارگیری انسان‌ها و نظارت بر کار و عملکرد آن‌هاست. برای این که مدیریت منابع انسانی در آینده بتواند از عهده مسائلی به مراتب پیچیده‌تر از مسائل امروزی برآید، باید به آن اهمیت بیشتری داد و جایگاهی والاتر از آن چه به طور سنتی داشته است، برای آن در نظر گرفت. از آنجا که همه سازمان‌ها برای بقا نیازمند اندیشه‌های نو و نظارت بدیع و تازه‌ان، افکار و نظرات جدید همچون روحی در کالبد سازمان دمیده می‌شوند و آن را نیستی و فنا نجات می‌دهند. در عصر ما برای بقا و پیشرفت و حتی حفظ وضع موجود، باید جریان نوجویی و نوآوری را در سازمان تداوم بخشیم. برای آن که بتوانیم در دنیای متلاطم و متغیر امروز به حیات ادامه دهیم باید به نوآری و خلاقیت روی آوریم و ضمن شناخت تغییرات و تحولات محیط برای رویارویی با آن‌ها پاسخ‌های بدیع و تازه نیازمند هستیم.

بیان مساله

مدیریت یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های انسانی به شمار می‌آید. پیشرفت جوامع به کوشش‌های گروهی بستگی دارد و همچنان که گروه‌های سازمان یافته، گسترش می‌یابد، عملکرد مدیریت و مدیران از اهمیت بیشتری برخوردار می‌گردد. مدیریت منابع انسانی نه تنها رویکردی از روی سودآوری به مدیریت کارکنان است بلکه رویکردی ویژه به روابط کارکنان با تاکید بر تعهد و دوطرفه بودن ارتباط دارد. در این رویکرد به جذب توسعه، مدیریت، ایجاد انگیزش و دستیابی تعهد منابع کلیدی سازمان، یعنی افرادی که در آن یا برای آن کار می‌کنند اشاره می‌شود. افزایش خلاقیت در سازمان‌ها می‌تواند به ارتقای کمیت و کیفیت خدمات، کاهش هزینه‌ها، جلوگیری از اتلاف منابع، کاهش بوروکراسی و با تبع افزایش کارآیی و بهره‌وری و ایجاد انگیزش و رضایت شغلی در کارکنان منجر گردد. مدیران برای پیشبرد اهداف سازمانی و دستیابی به آنها نیاز به مدیریت دارند که بتوانند با اتکای به خلاقیت و نوآوری کارکنان، عملکرد سازمان را توسعه دهند.