• سال 2025 به‌عنوان دوره تحول و عدم قطعیت قابل‌توجه در بخش‌های مختلف از جمله فناوری، تجارت، پایداری و ژئوپلیتیک معرفی شده است. کسب‌وکارها برای توسعه و موفقیت باید با این تحولات و تغییرات سریع سازگار شوند و از نوآوری‌هایی مانند هوش مصنوعی (AI) برای حفظ مزیت رقابتی و عبور از چالش‌ها استفاده کنند.
• هوش مصنوعی یک نیروی متحول‌کننده در 2025 است که انتظار می‌رود عملیات تجاری، تعاملات با مشتری و فرایندهای تصمیم‌گیری را تغییر دهد. فضای کسب‌وکار با اتکا بر ظهور هوش مصنوعی عامل قادر به عملیات مستقل بوده و کارایی و اتوماسیون را افزایش می‌دهد، اما همچنین نگرانی‌هایی را در مورد استفاده و نظارت اخلاقی بر آن ایجاد می‌کند. فناوری بلاک‌چین برای رسیدگی به مسائل اعتماد و شفافیت مرتبط با هوش مصنوعی، تضمین امنیت و یکپارچگی داده‌ها بسیار مهم است.
• انتظار می‌رود روابط تجاری و سیاست‌ها در 2025 دستخوش تغییرات قابل‌توجهی شود، از جمله اختلافات تجاری احتمالی و مذاکره مجدد در مورد توافق‌نامه‌های تجاری موجود. کسب‌وکارها باید زنجیره‌های تامین خود را تنوع دهند و راهبردهای انعطاف‌پذیری را برای کاهش تاثیر تعرفه‌ها و موانع تجاری اتخاذ کنند.
• پتانسیل افزایش تنش‌های تجاری و اقدامات حمایتی یک نگرانی قابل‌توجه است. شرکت‌ها باید استفاده از تجزیه‌وتحلیل داده‌های خرد و راهبردهای تجاری منعطف و سازگار را برای مدیریت موثر تغییرات و اختلالات در اولویت قرار دهند.
• پایداری در سال 2025 فقط یک گزینه تفننی نیست، بلکه یک الزام تجاری است. از شرکت‌ها انتظار می‌رود که تعهدات واضحی در قبال مسئولیت‌های زیست‌محیطی و اجتماعی نشان دهند در غیر این صورت از رقابت در بازار جهانی کنار خواهند رفت.
• تاکید فزاینده‌ای بر نیاز به اقدامات عملی و قابل‌اندازه‌گیری، در مقابل تعهدات ساده یا «سبزشویی» وجود دارد. شرکت‌ها باید با نظارت بر زنجیره‌های تامین، استفاده از هوش مصنوعی برای حفظ انرژی و گزارش شفاف‌تر در مورد اثرات زیست‌محیطی و اجتماعی، به طور فعال به موضوع پایداری بپردازند.
• پیش‌بینی می‌شود در 2025 تنش‌های ژئوپلیتیک تشدید شود و بر روابط بین‌المللی و عملیات تجاری تأثیر بگذارد. کسب‌وکارها باید برای افزایش بی‌ثباتی آماده باشند و راهبردهایی را برای مدیریت ریسک‌های مرتبط با تعارضات، بی‌ثباتی سیاسی و تحریم‌ها اتخاذ کنند.
  • • • • شرکت‌ها تشویق می‌شوند تا برنامه‌های جامع مدیریت ریسک، از جمله عوامل سیاسی و اقتصادی، و مشارکت در فعالیت‌های مشترک برای تقویت انعطاف‌پذیری خود ایجاد کنند.

ﺍﺯﺳﺎﻝ ۲۰۱۸، ﻓﺎﻧﻮﺱﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽکه ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ و ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﻣﮏ‏ﮐﯿﻨﺰﯼ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ‏‌اند، ﭘﯿﺸﺘﺎﺯﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩﻩ‏ﺍﻧﺪ. ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ آن‏ها ﺩﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﯿﺎﺱ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎﻫﺎ ﻭ ﺑﺨﺶ‌ﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻤﺎﯾﺰ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﭼﺎﻟﺶ‌ﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. این گزارش به معرفی شبکه جهانی فانوس‌های دریایی می پردازد و می‌تواند مبنایی برای الگوبرداری شرکت‌های کشور ما باشد. همچنین بازدید از این شرکت‌ها، می‌تواند به اتاق بازرگانی و سایر نهادهای تصمیم‌ساز در کشور نشان دهد که چه مسیری پیش‌روی اقتصاد کشور برای دیجیتالی شدن و تحول دیجیتال می‌باشد. انتظار می‌رود با دیدن این نمونه‌ها و آشنایی با آثار و پیامدهای مثبت فعالیت‌های انجام شده، مقاومت در برابر تحول دیجیتال در کسب و کارها کاهش یابد.

توسعه پایدار عبارت است از توسعه‌ای که نیازهای نسل‌های کنونی را تأمین ‌کند، بدون اینکه توانایی نسل‌های آینده را در برآوردن نیازهایشان به مخاطره اندازد. این مفهوم به توسعه‌ای‌ تأکید می‌کند که از نظر اقتصادی پویا و پربازده، از نظر محیط‌زیست غیر مخرب، از   نظر اجتماعی عادلانه و از نظر فناوری مطلوب و متناسب باشد. ‌

بررسی سیر زمانی شکل‌گیری این مفهوم نیز گویای آن است که توسعه پایدار به‌واسطه پیامدهای منفی محیط‌زیستی و اجتماعی ناشی از رویکردهای توسعه یک‌جانبه اقتصادی بعد از انقلاب صنعتی و تغییر نگرش بشر به مفهوم رشد و توسعه اقتصادی پدید آمده است و تلاش دارد که با نگاهی جدید به توسعه، توسعه‌ای همه‌جانبه و متوازن را رقم بزند. درواقع، توسعه پایدار به مدیریت استفاده از منابع طبیعی، اجتماعی، انسانی و اقتصادی در کنار حفاظت از محیط‌زیست تأکید دارد؛ به‌گونه‌ای که بدون آسیب رساندن به محیط‌زیست، پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جوامع حاصل شود و ابعاد توسعه انسانی، به‌ویژه افزایش پایدار و مستمر رفاه را برای نسل امروز و آینده بشر به ارمغان آورد. 

جهان امروز با چالش‌های عظیمی روبروست. هزاران نفر در فقر زندگی می‌کنند، نابرابری در درون کشورها در حال افزایش است. بیکاری (به‌ویژه در مورد جوانان) در بسیاری از کشورها به یک نگرانی جدی تبدیل شده است. ظهور تهدیدهای بهداشتی، بلایای طبیعی و شایع، افراط‌گرایی و خشونت‌طلبی، تروریسم و بحران‌های مرتبط با زندگی بشر و بروز آثار نامطلوب تخریب محیط زیست در سطح ملی و بین‌المللی، دستاوردهای چند دهه اخیر حرکت در مسیر توسعه را با تناقضاتی عجیب روبرو ساخته است. از زاویه‌ای دیگر، واقعیت‌های امروز جهان، گویای آن است که بحران‌ها و چالش‌های ایجاد شده در زمینه‌های گوناگون از هم جدا نبوده و نه‌تنها در سطح هر اقتصادی، بلکه در عرصه بین‌المللی نیز بر هم تأثیر می‌گذارند و از هم تأثیر می‌پذیرند. براین اساس، کشورها نمی‌توانند بدون توجه به مسائل توسعه پایدار به توسعه و حیات سالم خود ادامه دهند. ازاین‌رو، ضرورت تغییر نگاه به فرآیند توسعه از حالت تک بعدی (صرفاً دستیابی به رشد اقتصادی بیشتر) به وضعیتی چندبعدی و جامع‌نگر (در نظر گرفتن جنبه‌های زیست‌محیطی، اجتماعی و انسانی) در چند دهه اخیر و در سطح بین‌المللی احساس شد و رفته رفته کشورها و سازمان‌های بین‌المللی حامی توسعه و محیط زیست دریافتند که در حرکت به سمت توسعه پایدار و مقابله با چالش‌های موجود و پیش‌رو سازوکارهایی را بیندیشند و اقداماتی را در دستور کار خود قرار دهند.