استفاده بي ­رويه از منابع آب زيرزميني در بسياري از استان­­هاي كشور و به ­ويژه استان فارس سبب گرديده كه سطح آب زيرزميني در بسياري از دشت ­هاي استان فارس با استمرار افت مواجه گرديده و کيفيت آب برداشتي نيز کاهش يافته و درنتيجه اين دشت­ ها در وضعيت بحراني قرار گيرند. براساس آمار وزارت نيرو متوسط سهم برداشت از منابع آب زيرزميني نسبت به كل منابع آبي در كل كشور برابر با 55 درصد و اين سهم در استان فارس برابر با 75 درصد مي­باشد. در نتيجه مي­توان گفت كه ابعاد مسئله در استان فارس در مقايسه با ساير نقاط كشور گسترده ­تر مي­باشد. در اين ميان وضعيت منابع آبي در برخي از دشت­ها از جمله دشت داراب (دشت مورد مطالعه در این تحقیق) سبب گرديده كه اين­گونه دشت­ ها از سوي سازمان آب منطقه ­اي در گروه ممنوعه قرار گرفته و علاوه بر اين­که حفر چاه­ هاي جديد ممنوع گردد، براي برداشت از چاه آبي موجود نيز محدوديت­هايي ايجاد گردد. با توجه به اينكه پايين رفتن سفره آب زيرزميني بويژه در دشت هاي ممنوعه و بحراني  داراي اثرات گسترده اي مي باشد ودر بررسي هاي انجام شده بيشتر به اثرات زيست محيطي مسئله توجه  وبه  آثار اقتصادي و اجتماعي آن  بويژه از ديدگاه بخش خصوصي وسرمايه گذاري پرداخته نشده ،در اين تحقيق كوشش گرديده كه اين اثرات مورد بررسي قرار گيرد.