درحالی که جهان درس های بسیاری از وقوع بحران های مالی در گذشته آموخته است، اما وجود یک تفاوت بنیادین میان بحران ناشی از ویروس کرونا با بحران های قبلی، پروفایل ریسک بحران کووید- 19را تهدیدآمیزتر از بحران های مالی گذشته کرده است. بحران ناشی از ویروس کرونا مشکلات نقدینگی و سرمایه را به بخش واقعی اقتصاد- آن هم در مقیاسی بی سابقه- انتقال داده است. در مورد ویروس کرونا، شوک مالی و شوک نقدینگی در بخش واقعی اقتصاد توأماً رخ داده اند که این امر موجب افزایش قدرت آسیب زایی آن شده است. ریسک های مالی و ریسک های بخش واقعی اقتصاد از دو طریق به یکدیگر مرتبط هستند: نخست، یک بحران طولانی مانند کووید-19 میتواند تعداد ورشکستگی ها را در بخش واقعی اقتصاد افزایش دهد، که این امر مدیریت سیستم مالی را حتی سخت تر می کند. در عین حال، بحران مالی می تواند تزریق اعتبارات به بخش واقعی اقتصاد را متوقف سازد. از طرف دیگر، هیچ رهنمودی در خصوص مدیریت بحران هایی که بخش واقعی اقتصاد را در مقیاسی بزرگ منجمد یا فلج می کنند وجود ندارد. در واقع، هیچ نسخه از پیش آماده ای برای حل بحران نقدینگی تسری یافته به کل اقتصاد موجود نیست. اما در این میان، تنها گزینه قابل تمسک، «نوآوری» در دو حوزه بهداشت و درمان و سیاست گذاری اقتصادی است. زیرا بحران های بی سابقه، نیازمند پاسخ های سیاستی نوآورانه هستند. به منظور اتخاذ پاسخ سیاستی مناسب، باید ابتدا «هندسه شوک» این ویروس را مورد بررسی قرار داد تا بتوان در وهله دوم، نسبت به مدیریت مسیر حرکت این شوک از مخرب ترین شکل به سمت گزینه های کم خطرتر اقدامات عاجل و کارآمدی را اتخاذ نمود.