خلاصه مدیریتی

قانون خدمت سربازی که در سال ۱۳۰۴ متناسب با نیاز­های آن زمان تصویب شد هم­چنان به همان شکل باقی مانده است.این قانون منجر به عدم کارایی و عدم بهره­وری و هم­چنین ایجاد نارضایتی­های درون جامعه شده است.هزینه­های اقتصادی آشکار و پنهان این قانون نیز ارقام سرسام­آوری را شامل می­شود که دولت و مردم متحمل آن هستند.با توجه به وضعیت ژئوپولیتک کشور ایران و قرار گرفتن در منطقه­ای پرتلاطم و هم­چنین آموزه­های اسلامی و ضرورت­های امنیتی امکام لغو خدمت سربازی وجود ندارد،لذا باید با استفاده از تجارب کشورهای دیگر در کنار راه­کارهایی که توسط پژوهش­گران و مسئولان داخل کشور ارائه می­شود به دنبال بهبود وضعیت خدمت سربازی و کاهش هزینه­های مادی و معنوی آن برای دولت و جامعه و استفاده درست از ظرفیت جوان کشور در مسیر توسعه مملکت بود.در این راستا اتاق بازرگانی،صنایع،معادن و کشاورزی ایران با ارائه طرحی که تحت عنوان «سربازصنعت» مفهوم بندی می­شود به­دنبال ارائه راهی برای بهبود خدمت سربازی است تا در کنار سایر طرح­ها از مشمولین مازاد نیاز نیروهای مسلح در زمان صلح برای رشد و توسعه کشور استفاده شود.طرح «سربازصنعت» با جذب قسمتی از مشولین خدمت سربازی به بخش صنعت،علاوه بر کمک به سربازان،هزینه­های پنهان و آشکار دولت را به ازای هر سربازصنعت کاهش می­دهد و نیز مزیت­هایی برای بخش صنعت که شایستگی و استانداردها را کسب کرده بوجود می­آورد.در این پژوهش پس از نشان دادن اولویت­های نظامی برای آموزش نظامی سربازان به بررسی اقتصادی و جامعه شناختی طرح سرباز صنعت می­پردازیم و سپس با آمار و ارقام نشان می­دهیم که چگونه طرح سربازصنعت به نفع سربازان و دولت و بخش صنعت خواهد بود.