چکیده:
در تمام کشورها، دولت ها برای انجام وظایفی که در قبال مردم بر عهده دارند متحمل هزینه هایی می شوند. برای تأمین این هزینه ها دولت ها نیازمند برخورداری از منابع درآمدی پایدار می باشند که این منابع در کشورهای گوناگون متفاوت بوده و از مجاری مختلفی قابل تأمین است. در بعضی کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه که عموما برخوردار از منابع زیرزمینی مانند نفت هستند، تمرکز بر این منابع درآمدی ناپایدار است که به فراخور شرایط سیاسی و اقتصادی جهان نوسانات گوناگونی را تجربه می کند. ناپایداری و بی ثباتی منابع درآمدی این چنینی، دولت ها را به سمت و سویی سوق داده است که به دنبال منابع دیگری برای تأمین نیازمندی های خود باشند. در این میان مالیات ها به عنوان درآمدهای کلان و باثبات جای خود را در بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای توسعه یافته باز کرده است. مالیات ها در اکثر کشورهای پیشرفته سیر تحولی خود را گذرانده و به منبع اصلی درآمد دولت ها تبدیل شده است.
امروزه کشورهای در حال توسعه مانند ایران نیز به اهمیت مالیات ها پی برده اند و در پی اعمال مالیات های معقول بر بخش های مختلف می باشند. پر واضح است که سیاست گذاران و تصمیم گیران کشور در زمینه ی مالیاتی راه پر پیچ و خمی را در پیش رو دارند، زیرا از یک سو باید قادر به تأمین منابع مورد نیاز خود از طریق اعمال انواع مختلف مالیات باشند، و از سوی دیگر باید بتوانند با هزینه کردن درآمد های مالیاتی در بخش هایی که برای مردم ایجاد مطلوبیت می کند، مطلوبیت کلی مالیات را درنظر مالیات دهندگان افزایش دهند و آن ها را متمایل به پرداخت مالیات نماید.
بخش گردشگری به عنوان یک بخش فعال اقتصادی از این قاعده مستثنی نبوده و وضع قوانین خاص مالیاتی را می طلبد. در این گزارش سعی شده است ابتدا برخی از جنبه های مالیات در حالت کلی شرح داده شود و در بعضی از بخش ها این قوانین کلی به گردشگری تأمین داده شده و با ذکر نمونه هایی از کشورهای موفق در این زمینه، راهکار هایی ارائه شود.