چکیده
در جهان مدرن امروز افراد به دنبال استفاده بهینه از زمان خود هستند، بنابراین سعی در کوتاه و آسان نمودن مقدمات و حاشیه یک فرآیند دارند تا در کوتاهترین زمان ممکن به اصل و متن آن برسند. در فرآیند گردشگری نیز گذران وقت در مقصد، متن و اصل به شمار رفته و الزامات قبل از آن، جزء مقدمات محسوب میشود. بنابراین در این فرآیند نیز گردشگران متمایل به کوتاه نمودن الزامات و مقدمات قبل از سفر هستند. یکی از الزامات سفرهای بینالمللی، اخذ روادید از کشور میزبان است. در این خصوص کشورهای مختلف سیاستهای متفاوتی در زمینهی صدور روادید اتخاذ نموده اند. درجهی سختی این سیاستها در صورت پایین بودن میتواند به عنوان مزیتی برای مقصد به حساب آمده و باعث جذب گردشگر شود و در نقطهی مقابل درجهی سختی بالای آن میتواند به عنوان یک نقطه منفی، گردشگر را از سفر به آن مقصد منصرف کند. سهم قابل ملاحظه این نقطه ضعف و قوت کوچک در فرآیند انتخاب مقصد گردشگران، با توجه به رقابت شدید بین مقاصد در جذب گردشگر و تقاضا محور شدن فرآیند گردشگری، توجیه پذیر و قابل قبول است.
بنابراین ما شاهد هستیم بسیاری از مقاصد به ویژه مقاصد در حال توسعه، به دنبال تسهیل اعطای روادید به گردشگران بوده تا در پی آن بتوانند جایگاه مناسبی در بازار رقابتی مقاصد گردشگری به دست آورند. در نهایت همهی مقاصد به ویژه مقاصدی که قدرت چانه زنی پایینتری دارند و یا در ابتدای چرخهی عمر مقصد قرار دارند برای بهبود یا تثبیت موقعیت خود در بازار رقابتی عرضه ناچار به ایجاد تسهیلاتی (کم یا زیاد) در زمینهی اعطای روادید هستند و در شرایط حاضر این امر اجتناب ناپذیر است.