چکیده

رشد و توسعه صنعت گردشگری و تغییر سلیقه گردشگران موجب پیدایش گونه‌های جدیدی از گردشگری شده است. بوم‌گردی یکی از انواع جدید گردشگری است. گردشگران انبوه به بازدید از مقاصد مشهور و اقامت در هتل‌های لوکس و مجلل دارند در حالی که گردشگران بوم‌گردی علاقمند به بازدید از مقاصد بکر و دست نخورده هستند. این نوع گردشگران علاقمند به آشنایی با فرهنگ‌ها و ارزش‌های منحصر به فرد مقاصد، تعامل با جامعه محلی و زندگی با جامعه میزبان و اقامت در خانههای محلی می‌باشند. به منظور اسکان این گردشگران اقامتگاه‌های بوم‌گردی در مناطق روستایی و تاریخی ایجاد شده و در سال‌های اخیر توسعه یافته اند.

اقامتگاه‌های بوم‌گردی به دلیل تاکید بر مشارکت جامعه محلی، توجه به مسائل اجتماعی-فرهنگی و همچنین مسائل زیست محیطی، نمونه بارزی برای توسعه پایدار گردشگری هستند. وجود این اقامتگاه‌ها در بازار گردشگری سبب تنوع سازی و ایجاد رقابت در بازار می‌گردد.

با وجود اینکه احداث اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران به یک دهه‌ی گذشته باز‌ می‌گردد، با توجه به حمایت دولت از شکل‌گیری و توسعه‌ی این اقامتگاه‌ها، تعداد آنها رو به رشد گزارش شده است این در حالی است که توجه به توسعه‌ی کمّی آنها موجب غفلت از کیفیت زیرساختی و خدماتی این اقامتگاه‌ها شده و مشکلاتی را در این زمینه به وجود آورده است.

گزارش حاضر به شناسایی و بررسی آسیب‌ها و چالش‌های اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران با استفاده از مصاحبه با کارشناسان و فعالان این حوزه پرداخته است و با بررسی نظرات ایشان، آسیب‌های موجود شناسایی شده و راهکارها و پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت این اقامتگاه‌ها ارائه می‌شود.