بر اساس تحقیقات پیش بینی می شود که متاورس در 10 تا 15 سال آینده فرصتی بین 10 تا 30 تریلیون دلار خواهد بود. اما این پیش بینی یک جنبه منفی بالقوه عظیم این فناوری را نادیده می گیرد: تأثیر زیست محیطی آن. دیتاسنترهای مورد نیاز برای اجرای جهان های پایدار متاورس از نقطه نظر مصرف انرژی ارزان نبوده و حداقل شرکت اینتل، تخمین می‌زند که ۱۰۰۰ برابر افزایش توان انرژی نسبت به ظرفیت محاسباتی فعلی برای تامین انرژی متاورس لازم است.

بر اساس گزارشی که توسط شرکت مشاوره تحول دیجیتال ECS مستقر در بریتانیا و همچنین بر اساس تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه ماساچوست، آموزش یک مدل هوش مصنوعی ممکن است تقریباً 626000 پوند دی اکسید کربن تولید کند که بیش از پنج برابر تولید متوسط عمر یک خودرو است. اتکای متاورس به فناوری واقعیت مجازی (VR) و مراکز داده، حتی با کاهش انتشار کربن ، تأثیر مضری بر محیط زیست خواهد داشت.

جدا از جنبه زیست محیطی، اینکه آیا متاورس پایداری اجتماعی را تهدید می کند یا خیر، بحث برانگیز است. آیا این جهانی فراگیرتر و برابرتر خواهد بود که با روش غیرمتمرکز با قدرت کنترل افکار و درک ما از جهان را متاثر میکند؟ در مورد مسئله حریم خصوصی داده و اطلاعات شخصی چطور ؟ اینها همه سؤالاتی هستند که ما باید در مورد آنها فکر کنیم تا مطمئن شویم که متاورس با اصول توسعه پایدار هماهنگ است یا خیر؟