بر اساس تحقیقات پیش بینی می شود که متاورس در 10 تا 15 سال آینده فرصتی بین 10 تا 30 تریلیون دلار خواهد بود. اما این پیش بینی یک جنبه منفی بالقوه عظیم این فناوری را نادیده می گیرد: تأثیر زیست محیطی آن. دیتاسنترهای مورد نیاز برای اجرای جهان های پایدار متاورس از نقطه نظر مصرف انرژی ارزان نبوده و حداقل شرکت اینتل، تخمین می‌زند که ۱۰۰۰ برابر افزایش توان انرژی نسبت به ظرفیت محاسباتی فعلی برای تامین انرژی متاورس لازم است.

بر اساس گزارشی که توسط شرکت مشاوره تحول دیجیتال ECS مستقر در بریتانیا و همچنین بر اساس تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه ماساچوست، آموزش یک مدل هوش مصنوعی ممکن است تقریباً 626000 پوند دی اکسید کربن تولید کند که بیش از پنج برابر تولید متوسط عمر یک خودرو است. اتکای متاورس به فناوری واقعیت مجازی (VR) و مراکز داده، حتی با کاهش انتشار کربن ، تأثیر مضری بر محیط زیست خواهد داشت.

جدا از جنبه زیست محیطی، اینکه آیا متاورس پایداری اجتماعی را تهدید می کند یا خیر، بحث برانگیز است. آیا این جهانی فراگیرتر و برابرتر خواهد بود که با روش غیرمتمرکز با قدرت کنترل افکار و درک ما از جهان را متاثر میکند؟ در مورد مسئله حریم خصوصی داده و اطلاعات شخصی چطور ؟ اینها همه سؤالاتی هستند که ما باید در مورد آنها فکر کنیم تا مطمئن شویم که متاورس با اصول توسعه پایدار هماهنگ است یا خیر؟

با پیشرفت تکنولوژی، سازمان های استفاده کننده و توسعه دهنده تکنولوژی بایستی با توجه به خدمات و محصولات ارائه شده خود در برابر جامعه از لحاظ اخلاقی برای پیامدهای ناخواسته یا منفی فناوری جدید خود پاسخگو باشند و یک مسئول ارشد اخلاق فناوری را در سازمان و تیم خود حتما در نظر بگیرند.
سازمان‌ها باید سعی کنند اثرات بالقوه فناوری‌هایی را که به کار می‌گیرند، پیش‌بینی کرده و به آنها رسیدگی کنند. در حالی که نمی‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند، می‌توانند چارچوب مناسبی را اتخاذ کنند که به آن‌ها کمک می‌کند تا برای تأثیرات غیرمنتظره آماده شوند و به آنها پاسخ مناسب دهند.
انتظار می‌رود که توانایی ها برای مدیریت اخلاقی و افزایش اعتماد به ابزارهای فناوری خود، تنها در سال‌های آینده اهمیت بیشتری پیدا کند، زیرا فناوری تکامل می‌یابد، شتاب می‌گیرد و عمیق‌تر به زندگی ما می‌رسد.

نرم افزار متن باز چندین مسیر جدید را با اجازه دادن به سرور های مختلف از مکان های مختلف برای کار بر روی یک فناوری خاص ایجاد می کند. این بیش از همه مفهومی است که صنعت فناوری را دموکراتیک می کند. بدون فرهنگ متن باز، ما بازیکنان متعددی را که امروزه در صنعت داریم، نخواهیم داشت. کل زنجیره نوآوری همچنان در دست چهار یا پنج شرکت خواهد بود، همانطور که درست بیش از ده سال پیش، بود. نرم افزار متن باز زمانی بهترین کار را انجام می دهد که پروژه ها دارای نقشه راه محصول واضح، حاکمیت قوی و مشارکت فعال جامعه باشند. شتاب سرعت نوآوری در جامعه فناوری و همچنین کثرت فرصت‌های تجاری که امروزه داریم، نتیجه آزادی است که با پذیرش فرآیند فناوری‌های متن باز به نتیجه رسیده است.