با پیشرفت تکنولوژی، سازمان های استفاده کننده و توسعه دهنده تکنولوژی بایستی با توجه به خدمات و محصولات ارائه شده خود در برابر جامعه از لحاظ اخلاقی برای پیامدهای ناخواسته یا منفی فناوری جدید خود پاسخگو باشند و یک مسئول ارشد اخلاق فناوری را در سازمان و تیم خود حتما در نظر بگیرند.
سازمان‌ها باید سعی کنند اثرات بالقوه فناوری‌هایی را که به کار می‌گیرند، پیش‌بینی کرده و به آنها رسیدگی کنند. در حالی که نمی‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند، می‌توانند چارچوب مناسبی را اتخاذ کنند که به آن‌ها کمک می‌کند تا برای تأثیرات غیرمنتظره آماده شوند و به آنها پاسخ مناسب دهند.
انتظار می‌رود که توانایی ها برای مدیریت اخلاقی و افزایش اعتماد به ابزارهای فناوری خود، تنها در سال‌های آینده اهمیت بیشتری پیدا کند، زیرا فناوری تکامل می‌یابد، شتاب می‌گیرد و عمیق‌تر به زندگی ما می‌رسد.

ریچارد تالر و کاس سانستاین که پیشگام تئوری تلنگر بودند، چند اصل راهنما را در مورد چگونگی "تلنگر مثبت" ارائه می دهند. اشاره‌ها باید شفاف باشند، هرگز گمراه‌کننده نباشند و انصراف از آن به راحتی امکان داشته باشد. آنها باید با این باور قوی هدایت شوند که رفتاری که تشویق می‌شود، رفاه افرادی را که تحت آن قرار می‌گیرند بهبود می‌بخشد و مانند آن‌هایی که در سال 2017 باعث انتقاد از اوبر شد، مغایر با منافع آنها نیست. به طور مشابه، نیر ایال، نویسنده Hooked، استفاده از ماتریس کاربردی خود را برای تعیین اینکه آیا تلنگر ها باید دوباره طراحی شوند، پیشنهاد می کند. این شامل پاسخ به این دو سوال است:
1) آیا خودم از محصول استفاده خواهم کرد؟ و 2) آیا این محصول به کاربران کمک می کند تا زندگی خود را بهبود بخشند؟