غذا حق مسلم هر انسانی است که به این جهان گام مینهد. اولین وظیفه دولتها در تعمیم رفاه و توزیع عدالت اجتماعی، ایجاد امنیت و تأمین غذای کافی برای عموم مردم است.
انسان برای اینکه زنده بماند، سالم و قوی وعزتمند باشد، عمرش طولانی و با کیفیت گردد، دارای هوش و ذکاوت و استعداد و از مواهب مادی و معنوی برخوردار شود باید «انرژی» داشته باشد و این انرژی از مجموعه مواد خوراکی تحت عنوان «غذا» عاید میگردد و مقدار آن در طی یک شبانه و روز برای هر نفر معادل 2700-2300 و متوسط 2400 کیلوکالری است که از مجموعه مواد مختلف و متنوع غذائی مانند چربیها، کربوهیدرات، مواد معدنی و ویتامینها و پروتئینها تأمین می شود.
موضوع بسیار مهم در تغذیه و برنامه غذائی رعایت تعادل، تلفیق و ترکیب مناسب میزان انواع مواد خوراکی است که بتواند سلامتی انسان را به معنی اعم کلمه برآورده نماید.
اگر چه انواع مواد خوراکی و غذائی به جای خویش مهم و مورد نیاز است اما پروتئینها جایگاه ویژهای در تغذیه دارند که از منابع حیوانی و گیاهی به دست میآید.
بررسیهای آماری و گزارشات سازمانهای ملی و بین المللی ذی مدخل نشان میدهد غالباً علائم سوء تغذیه در کشورهای در حال توسعه که حدود جمعیت کل دنیا را تشکیل میدهند مشاهده میشود.
محدودیت تأمین پروتئین از منابع حیوانی در سالهای اخیر به ویژه در کشورهای در حال توسعه، لزوم توجه بیش از پیش به گسترش نباتات حاوی پروتئین و در رأس آنها همانند حبوبات را بیشتر از هر زمان دیگر جلوهگر ساخته است.
کشت گونه هائی از حبوبات در نقاط مختلف جهان رایج بوده و حتی در خاک های فقیر محصول رضایت بخش تولید مینماید.