بر اساس نتایج حاصل از پایش ملی محیط کسب ‏و کار ایران در تابستان ۱۳۹۸، رقم شاخص کل، ۶/۰۷ (نمره بدترین ارزیابی ۱۰ است) محاسبه شده که بهتر از وضعیت این شاخص نسبت به ارزیابی فصل گذشته (بهار ۱۳۹۸ با میانگین ۶/۱۷) است. همچنین این ارزیابی بیانگر آن است که از دید فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در این پایش، در اکثر استان ها، وضعیت بیشتر مؤلفه‌های مؤثر بر محیط کسب وکار ایران در تابستان۱۳۹۸، تا حدودی مساعدتر شده است.

• در تابستان ۱۳۹۸، فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در این پایش، به‌ترتیب سه مؤلفه

۱- غيرقابل پيش ‏بيني بودن و تغییرات قيمت مواد اوليه و محصولات

۲- دشواری تأمین مالی از بانک ها

۳- بی ‏ثباتی سیاست ‏ها، قوانین و مقررات و رویه ‏های اجرایی ناظر بر کسب‌ وکار

را نامناسب‌ترین و سه مولفه :‌۱- محدویت دسترسی به حامل های انرژی(برق ، گارز و گازويیل و ...)،۲- محدویت دسترسی به آب و ۳- محدودیت دسترسی به شبکه تلفن همراه و اینترنت را مناسب ترین مولفه های محیط کسب وکار کشور نسبت به سایر مولفه ها ارزیابی نموده اند. قابل ذکر است که در دوره نخست تاجرای این طرح، دشواری تامین مالی از بانک ها به عنوان نامساعدترین مولفه کسب وکار ارزیابی شده بود اما در ۸ دوره اجرا از پاییز ۱۳۹۶ تا تابستان ۱۳۹۸ ،غیرقابل پیش بینی بودن و تغییرات قیمت مواد اولیه و محصولات ، نامساعدترین مولفه کسب وکار ارزیابی شده است.

• بر اساس یافته‌ های این طرح در تابستان ۱۳۹۸، استان ‌های سیستان و بلوچستان، خراسان شمالی و البرز دارای بدترین وضعیت محیط کسب‏ و کار و استان‌ هاي آذربایجان غربی، گیلان و زنجان دارای بهترین وضعیت محیط کسب ‏و کار نسبت به سایر استان ‌ها ارزیابی شده ‌اند.

• بر اساس نتایج این پایش درتابستان ۱۳۹۸، وضعیت محیط کسب‏ وکار در بخش کشاورزی در مقایسه با بخش های صنعت و خدمات نامناسب تر ارزیابی شده است .

در بین رشته فعالیت ‌های اقتصادی ، رشته فعاليت ‌های سلامت انسان و مددکاری اجتماعی ،اطلاعات و ارتباطات و ساختمان به ترتیب دارای بدترین وضعیت کسب ‏و کار و رشته فعاليت ‌های سایر فعالیت های خدماتی، خدمات مربوط به تأمین جا و غذا و آب رسانی ، مدیریت پسماند ، فاضلاب و فعالیت های تصفیه به ترتیب بهترین وضعیت کسب ‏و کار را در مقایسه با سایر رشته فعالیت ‌های اقتصادی درکشور داشته ‌اند.

• بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی شین، شاخص ملی محیط کسب ‏و کار ایران در تابستان ۱۳۹۸، عدد ۶/۲۲ (عدد ۱۰ بدترین ارزیابی است) به دست آمده است که بهتر از وضعیت این شاخص در ارزیابی فصل گذشته (بهار ۱۳۹۸ با میانگین ۶/۲۹ )است.میانگین ارزیابی محیط اقتصادی عدد۶/۳۴ است که در ارزیابی فصل گذشته عدد۶/۴۴ حاصل شده بود و میانگین ارزیابی محیط نهادی عدد۶/۱۳ است که در فصل گذشته عدد۶/۱۸ ارزیابی شده بود . نگاه اجمالی نشان می دهد همانند فصل گذشته محیط جغرافیایی با عدد ۵/۲۸و محیط مالی با عدد۸/۵۸ به ترتیب مساعدترین و نامساعدترین محیط ها بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی شین بوده اند. همچنین در این گزارش برای نخستین بار،موانع و مشکلات محیط کسب وکار شرکت های دانش بنیان نیز گرارش شده است.

براساس نتایج حاصل از پایش ملی محیط کسب‏ وکار ایران در تابستان ۱۳۹۷، رقم شاخص ملی،۶/۴۰ (نمره بدترین ارزیابی ۱۰ است) محاسبه شده که به مراتب بدتر از وضعیت این شاخص نسبت به ارزیابی فصل گذشته (بهار ۱۳۹۷ با میانگین ۶/۱۵) است. همچنین این ارزیابی بیانگر آن است که از دید فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در این پایش، در اکثر استان ها، وضعیت بیشتر مؤلفه‌های مؤثر بر محیط کسب وکار ایران در تابستان ۱۳۹۷، به طور قابل توجهی نامساعدتر شده است.

• در تابستان ۱۳۹۷، فعالان اقتصادی مشارکت‌کننده در این پایش، به‌ترتیب سه مؤلفه

۱- غيرقابل پيش‏بيني بودن و تغییرات قيمت مواد اوليه و محصولات

۲- بی ‏ثباتی سیاست‏ها، قوانین و مقررات و رویه‏ های اجرایی ناظر بر کسب‌وکار

۳- دشواری تأمین مالی از بانک ها

را نامناسب‌ترین مؤلفه‌های محیط کسب‌وکار کشور نسبت به سایر مؤلفه‌ها ارزیابی نموده‌اند. قابل ذکر است که در ۴ دوره نخست اجرای این طرح، دشواری تأمین مالی از بانک ها به‌عنوان نامساعدترین مؤلفه کسب‌وکار ارزیابی شده بود اما طی ۴دوره اجرای بعدی از پاییز ۱۳۹۶ تا تابستان ۱۳۹۷، غيرقابل پيش ‏بيني بودن و تغییرات قيمت مواد اوليه و محصولات، نامساعدترین مؤلفه کسب‌وکار ارزیابی شده است.

• بر اساس یافته‌های این طرح در تابستان ۱۳۹۷، استان‌های لرستان، کرمانشاه و چهارمحال‌وبختیاری به‌ترتیب دارای بدترین وضعیت محیط کسب‏ وکار و استان‌هاي گیلان، آذربایجان شرقی و زنجان به‌ترتیب دارای بهترین وضعیت محیط کسب ‏وکار نسبت به سایر استان‌ها ارزیابی شده‌اند.

• بر اساس نتایج این پایش در تابستان ۱۳۹۷، وضعیت محیط کسب‏ وکار در بخش صنعت (۶/۴۲) در مقایسه با بخش‌های خدمات (۶/۴۱) و کشاورزی (۶/۳۷) نامناسب‌تر ارزیابی شده است.

• در بین رشته فعالیت‌های اقتصادی برحسب طبقه بندی استاندارد ISIC.rev4 ، رشته فعاليت‌های

۱- هنر، سرگرمی و تفریح

۲- عمده فروشی و خرده فروشی، تعمیر وسایل و ... (صادرات و واردات)

۳- استخراج معدن

دارای بدترین وضعیت کسب‏ وکار و رشته فعاليت‌های

۱- مالی و بیمه

۲- املاک و مستغلات

۳- آب رسانی، مدیریت پسماند، فاضلاب و فعالیت‌های تصفیه

بهترین وضعیت کسب‏ وکار را در مقایسه با سایر رشته فعالیت‌های اقتصادی درکشور داشته‌اند.

• نتایج حاصل از وضعیت محیط کسب وکار کشور برحسب تعداد کارکنان شاغل در بنگاه های اقتصادی نشان می‌دهد که بنگاه های با ۶ تا ۱۰ نفر کارکن(۶/۵۷) دارای بدترین وضعیت و بنگاه های با ۱۰۱ تا ۲۰۰ کارکن (۶/۱۶) دارای بهترین وضعیت محیط کسب وکار نسبت به سایر بنگاه ها ارزیابی شده اند.

• بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی شین، شاخص ملی محیط کسب ‏وکار ایران در تابستان ۱۳۹۷، عدد ۶/۴۲ (عدد ۱۰ بدترین ارزیابی است) به دست آمده است که بدتر از وضعیت این شاخص در ارزیابی فصل گذشته (بهار ۱۳۹۷ با میانگین ۶/۴۰) است. میانگین ارزیابی محیط اقتصادي عدد ۶/۵۵ است که در ارزیابی فصل گذشته عدد ۶/۳۳ حاصل شده بود و میانگین ارزیابی محیط نهادي عدد ۶/۳۱ است که در فصل گذشته عدد ۶/۲۸ ارزیابی شده بود. بر این اساس، همانند فصل گذشته محیط جغرافیایی با عدد ۵/۴۹ و محیط مالی با عدد ۸/۷۳ به ترتیب مساعدترین و نامساعدترین محیط‌ها بر اساس نظریه عمومی کارآفرینی شین بوده‌اند.

• همچنین در این فصل برای نخستین بار وضعیت محیط کسب وکار کشور برحسب سابقه فعالیت اقتصادی در بنگاه های اقتصادی نیز مورد پرسش قرار گرفته است که بر اساس نتایج بدست آمده بنگاه اقتصادی دارای ۱۱ تا ۱۵ سال سابقه فعالیت اقتصادی، نامساعدترین وضعیت کسب‌وکار (۶/۴۷) و بنگاه اقتصادی دارای کمتر از ۲ سال سابقه فعالیت اقتصادی دارای وضعیت بهتری نسبت به سایر بنگاه‌های اقتصادی (۶/۳۱) هستند.

• در اجراى طرح پایش در فصل تابستان ۱۳۹۷، ۲۸۴۴ نمونه (فعال اقتصادى) با بیش از ۷۱ درصد مشارکت به پرسش های این طرح پاسخ داده اند که بیشترین میزان مشارکت از ابتدای اجرای طرح پایش در اتاق ایران است.