بهبود اقتصاد جهانی در بحبوحه یک بیماری همه گیر ادامه داشته و چالش های سیاستی منحصر به فردی را ایجاد می کند. واکسیناسیون در کاهش اثرات نامطلوب کووید 19 بر سلامتی مؤثر بوده است. با این حال، دسترسی نابرابر به واکسن ها، تردید عده ای در اثرپذیری واکسن، و عفونت پذیری بیشتر، بسیاری از مردم را همچنان در معرض خطر قرار داده و عاملی برای ادامه همه گیری است. افزایش نرخ تورم و کاهش اشتغال و رشد اقتصادی مشخصه همه بازارها (پیشرفته، نوظهور و با درآمد پایین) بوده که بنا به شرایط اولیه کشورها پیش از همه گیری متفاوت می باشد.
بازار کار بصورت نابرابر در حال بهبودی است. اما این سرعت در بین اقتصادها و کارگران نابرابر است. اشتغال در سرتاسر جهان پایین تر از سطح قبل از همه‌ گیری باقی مانده است. در سمت عرضه بازار کار، مشارکت نیز به طرز نگران‌کننده  ای کمتر از قبل از همه‌گیری بوده و مشارکت کارگران با مهارت کمتر و زنان بیشتر کاهش یافته است. افزایش تورم تا حد زیادی منعکس کننده ترکیبی از عدم تطابق عرضه و تقاضا ناشی از بیماری همه گیر، افزایش قیمت کالاها، و تحولات مرتبط با سیاست های گذشته است. در برخی کشورها، کاهش نرخ ارز به افزایش قیمت کالاهای وارداتی کمک کرده است.
عدم قطعیت چشم انداز بهبود اقتصاد جهانی را تهدید کرده که این بهبود تحت تاثیر مولفه های منفی و مثبت است. مولفه های منفی شامل ظهور گونه‌های قابل انتقال و کشنده‌تر ویروس کرونا، عدم تطابق بیشتر عرضه و تقاضا و فشار قیمت ها و عادی‌سازی سیاست های پولی سریع تر از حد انتظار، نوسانات بازار مالی، ناآرامی اجتماعی بزرگ تر، شوک های اقلیمی نامطلوب تر، حملات سایبری و تشدید تنش های تجاری و فناوری می باشد. تولید و توزیع سریعتر واکسن و جهش رشد بهره‌وری از جمله مولفه های مثبت چشم انداز بهبود اقتصاد جهانی است. همچنین آماده سازی و سرمایه گذاری برای اقتصاد بلندمدت پس از همه¬ گیری از طریق تسهیل فرصت‌های رشد جدید در مسیر اقتصاد سبز و از طریق دیجیتالی‌سازی، معکوس کردن موانع انباشت سرمایه انسانی، کاهش نابرابری و پرداختن به مازاد بدهی های دولتی امکان پذیر است.

با پیشرفت تکنولوژی، سازمان های استفاده کننده و توسعه دهنده تکنولوژی بایستی با توجه به خدمات و محصولات ارائه شده خود در برابر جامعه از لحاظ اخلاقی برای پیامدهای ناخواسته یا منفی فناوری جدید خود پاسخگو باشند و یک مسئول ارشد اخلاق فناوری را در سازمان و تیم خود حتما در نظر بگیرند.
سازمان‌ها باید سعی کنند اثرات بالقوه فناوری‌هایی را که به کار می‌گیرند، پیش‌بینی کرده و به آنها رسیدگی کنند. در حالی که نمی‌توانند آینده را پیش‌بینی کنند، می‌توانند چارچوب مناسبی را اتخاذ کنند که به آن‌ها کمک می‌کند تا برای تأثیرات غیرمنتظره آماده شوند و به آنها پاسخ مناسب دهند.
انتظار می‌رود که توانایی ها برای مدیریت اخلاقی و افزایش اعتماد به ابزارهای فناوری خود، تنها در سال‌های آینده اهمیت بیشتری پیدا کند، زیرا فناوری تکامل می‌یابد، شتاب می‌گیرد و عمیق‌تر به زندگی ما می‌رسد.